غزل: عبدالنافع ټکور
امر کوه امر له دې ځایه چېرته ځو؟
اې دقافلو سالاره وایه چېرته ځو ؟
شپه ده تروږمۍ ده او دسختې لار مزل ده
مرسته کوه مرسته لویه خدایه چېرته ځو
بیا د افغاني زلمو غرور ډولو ته ناڅي
ووایه ملکه او بډایه چېرته ځو
موږ ته دواړه یو دي که پکتیا ده که واخان ده
ستړي انتظار کړو طرف ښایه چېرته ځو؟
څه چې تا ویلي دي امنا وسلمنا
موږ دمېړنو خلکو له ګایه چېرته ځو
نن به دي ښکاره په زخمي زړه لکه ټکور ږدم
لاس په لاس کې را کانده لورایه چېرته ځو
د ګلبڼ زمزمې. (245)
امر کوه امر له دې ځایه چېرته ځو؟
اې دقافلو سالاره وایه چېرته ځو ؟
شپه ده تروږمۍ ده او دسختې لار مزل ده
مرسته کوه مرسته لویه خدایه چېرته ځو
بیا د افغاني زلمو غرور ډولو ته ناڅي
ووایه ملکه او بډایه چېرته ځو
موږ ته دواړه یو دي که پکتیا ده که واخان ده
ستړي انتظار کړو طرف ښایه چېرته ځو؟
څه چې تا ویلي دي امنا وسلمنا
موږ دمېړنو خلکو له ګایه چېرته ځو
نن به دي ښکاره په زخمي زړه لکه ټکور ږدم
لاس په لاس کې را کانده لورایه چېرته ځو
د ګلبڼ زمزمې. (245)