تو بهم یاد دادی که آدم‌ها از دور قشنگ‌ترن. از همون فاصله‌ای که جز لبخندها و حرف‌های قشنگ چیزی دیده نمی‌شه. از همون جایی که زخم‌ها، دروغ‌ها و خودخواهی‌هاشون هنوز پنهونه. تو نشونم دادی که هرچقدر نزدیک‌تر بشی، رنگ‌ها کمرنگ می‌شن، کلمات معنی‌شونو از دست می‌دن و آدم‌ها تبدیل می‌شن به چیزی که هیچ‌وقت انتظارش رو نداشتی. تو بهم یاد دادی که گاهی، باید همون دور بمونی، جایی که هنوز همه‌چیز زیبا به نظر می‌رسه.
— شقایق مهری
— شقایق مهری