" خرقه " در شعر حافظ

خرقه در لغت به معنی پاره و قطعه ای جامه است و در اصطلاح صوفیه عبارتست از جامه ای پشمین که غالبا از پاره های به هم دوخته فراهم شده است از همین رو مرقع و ملمع نیز نامیده می شود و در حقیقت لباس رسمی صوفی است که پس از امتحان و احراز قابلیت از طرف پیر و مرشد به مرید پوشانده می شود رنگ خرقه غالبا کبود است

خرقه بر دو نوع است :

1- خرقه ارادت که شیخ و پیر بر مرید پوشاند
2- خرقه تبرک که کسی به نیت تبرک به خرقه مشایخ آن را طلب کند .

خرقه در دیوان حافظ بر سه قسم است و حافظ به هیچیک نظر خوبی ندارد

1-خرقه صوفی

خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
   شطح و طامات به بازار خرافات بریم

2- خرقه زاهد 

نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود
  آنچه با خرقه زاهد می انگوری کرد

3- خرقه حافظ

ز جیب خرقه حافظ چه طرف بتوان بست
     که ما صمد طلبیم و او صنم دارد

خرقه حافظ همان خرقه ای است که قابل سوختن است و غالبا به باده تطهیر می شود و همواره آماده آن است که در خرابات رهن می و مطرب شود .


بها ءالدین خرمشاهی

#تاریخ
@Roshanfkrane