«یک انسان با جنسیتش (اولین بعد ادارکی‌اش)، با زبانش، فرهنگ و هنرش، مدیریت‌اش، طرز زندگانی‌اش و با آزادی و به طور کلی ایدئولوژی‌اش انسان است. زمانی که هرکدام از این ابعاد در زندگی سقط شد، دیگر جایی برای یک زندگی انسانی باقی نمی‌ماند. اگر ارادەی زن را به عنوان یک انسان و عزت نفسش را سقط نمایی، دیگر جایی برای زندگی آزاد باقی نمی‌ماند و این به معنای افول از معیارهای انسانی-اخلاقی و سیاسی است. آنجا که زندگی با هویت خود، از معنا تهی می‌گردد، شکل تدافعی به خود گرفته و زندگی به مرحلەی عصیان پا می‌گذارد.»

این بخش هایی است از نامه #پخشان_عزیزی، زندانی کرد محکوم به عدام، که حکم اعدام او در دیوان عالی تایید شد.
پخشان عزیزی، مددکاری که به آسیب دیدگان داعشیان یاری می رساند، به اعدام محکوم شده است.
از در نامه اش از شکنجه های وحشیانه خبر داده است.
از زن، زندگی، آزادی و زنده بودن و پویای جنبش نوشته است، از زندگی، از از تبعیض جنسیتی و قومی، از لزوم مبارزه نوشته است.
نامش را صدا بزنیم.

#نه_به_اعدام


@radiolaleh