«چقدر سکوت، فنجان قهوه، میز بهترند.
چقدر بهتر است که همانند یک مرغ دریایی تنها که روی ستونی چوبی بال‌هایش را باز می‌کند، به تنهایی بنشینم.
بگذارید تا ابد همینجا با چیزهای ساده بمانم؛
این فنجان قهوه، این چاقو، این چنگال، چیزهایی که هستند و منی که خودم هستم.»
ویرجینیا وولف / موج‌ها، ۱۹۳۱؛
چقدر بهتر است که همانند یک مرغ دریایی تنها که روی ستونی چوبی بال‌هایش را باز می‌کند، به تنهایی بنشینم.
بگذارید تا ابد همینجا با چیزهای ساده بمانم؛
این فنجان قهوه، این چاقو، این چنگال، چیزهایی که هستند و منی که خودم هستم.»
ویرجینیا وولف / موج‌ها، ۱۹۳۱؛