دریا همچنان دریاست
و کوه‌ها همچنان کوه
تنها گاو وحشی
لحظه‌ای از نشخوار می‌ماند
و چشم کبک مادر
در آشیانه باز می‌شود

جیرجیرک!
جیرجیرک بی‌نوا!
من چراغ‌دار هزارتوهایم
تنها موجودی
که آب را تجزیه می‌کند

وسعت غرور فلفل‌
و بن‌بست رشد شتر را
تنها من درک می‌کنم

و تنها من می‌دانم
در کدام حلقه از سلسله‌ی عاشقان
لادن و بلبل، تفکیک‌ناپذیر می‌شوند!

اقیانوس‌ها
استخر شنای نیاکان من بودند
و ستارگان
فانوس‌های حیاط خانه‌ی نوادگانم
خواهند ماند

آتش
برای من
فقط آتش است
و سکوت
برای من
فقط سکوت

انسانم!
ساکت، چون درخت سیب
گسترده، چون مزرعه‌ی یونجه
و بارور، چون خوشه‌ی بلوط

به‌جز خداوند
چه‌کسی
شایسته‌ی پرستش من خواهد بود؟

راحتم
چون برادرم آلبرت انشتین
گاهی بدون جوراب، راحت‌تر بود!

طرح نظافت طویله‌ها را
با تعصب، کروکی می‌کنم

و در هیأتی شایسته
سیگارم را در قاب پنجره می‌تکانم
بی‌هیچ واهمه‌ای
زیرا که جهان
زیرسیگاری من است!

#حسین_پناهی


@NazariyehAdabi