بخشیدن خود برای پذیرش خود ضروری است. این سخن به آن مفهوم نیست که معیارهای اخلاقی و معنوی مان را رها سازیم و همه کارهای خود را، چه درست، چه غلط توجیه کنیم. بلکه این گفته فقط به این معناست که یاد بگیریم خودمان را آن گونه که هستیم، با کاستی های بسیار و شایستگی های اندکمان بپذیریم.
انسانها به دلایلی اصرار دارند نسبت به خودشان خشن و نابخشنده باشند. آنها انعطاف ناپذیر میشوند و به قضاوت می پردازند. من مردی را میشناسم که در همه عمر، این احساس گناه را بر دوش میکشید که چرا نتوانسته پزشک شود؛ یعنی آنچه پدر و مادرش میخواستند. بسیاری از مادران وقتی فرزندانشان به راه درست باز نمی گردند، از بخشیدن خودشان سر باز میزنند.
زوج ها هنگامی که ازدواج آنها به شکست می انجامد، خود را نمی بخشند... عجیب است، اما به نظر میرسد پذیرش ما نسبت به خودمان مبتنی بر پذیرفتن ما از سوی دیگران است.
جی. پی. واسوانی
باران بخشایش
ص 115
انسانها به دلایلی اصرار دارند نسبت به خودشان خشن و نابخشنده باشند. آنها انعطاف ناپذیر میشوند و به قضاوت می پردازند. من مردی را میشناسم که در همه عمر، این احساس گناه را بر دوش میکشید که چرا نتوانسته پزشک شود؛ یعنی آنچه پدر و مادرش میخواستند. بسیاری از مادران وقتی فرزندانشان به راه درست باز نمی گردند، از بخشیدن خودشان سر باز میزنند.
زوج ها هنگامی که ازدواج آنها به شکست می انجامد، خود را نمی بخشند... عجیب است، اما به نظر میرسد پذیرش ما نسبت به خودمان مبتنی بر پذیرفتن ما از سوی دیگران است.
جی. پی. واسوانی
باران بخشایش
ص 115