یکی از نکات بسیار جالبی که حالا در رسانه‌های داخلی البته برخی از رسانه‌ها از جمله صدا و سیما بر روی آن مانور می‌دهند بحث این است که خوب حالا اسرائیلی‌ها مجبورند مثلاً چند سرباز اسرائیلی را با صدها فلسطینی عوض کنند و در واقع این را یک نوع شکست بزرگ برای اسرائیل می‌دانند
دقیقاً همان چیزی است که باعث می‌شود بسیاری‌ها برگشتن به جنوب لبنان را در پی آتش بسی که البته با فشار آمریکا محقق می‌شود برگشتن مردم خانه خراب شده غزه به خانه‌های خرابشان را پیروزی بدانند
من نمی‌دانم این چه عقلیست که آن خرابی عظیم که عملاً دیگر غیر قابل درست کردن به نظر می‌رسد منظور در غزه است
آن فرماندهان بزرگی که سال‌ها برای حزب الله و حماس تربیت شده بود و همه آنها هم اکنون کشته شده‌اند
نابودی آن توان نظامی که قرار بود روزی چند هزار راکت شلیک کند و چیزی از تل‌آویو و حیفا باقی نگذارد
از دست رفتن سوریه به عنوان پشتیبان و خط لجستیکی حزب الله
پیروزی اسرائیل در جنگی که تا همین یک سال و نیم پیش می‌گفتند دیگر با این جنگ کار اسرائیل تمام است را
نمی‌بیند این چهار نفر اسیر را می‌بینند
در همین تصویر آن خانه‌های خراب را نمی‌بینی آن اسیری را که حالا برمی‌گردد پیش خانواده‌اش حتی اگر هم برنگردد در نهایت تاثیری به حال محور مقاومت نداشت را میبینند.. در حالی که آن اسیر فلسطینی که احتمالاً آزاد می‌شود دیگر اصلاً خانه‌ای ندارد
همان طور که بارها گفتم مشکل اساسی این سرزمین و دوستانش شعار زدگی است دوستان همواره در شعار زندگی می‌کنند
مثل همان عمل احمقانه‌ای که رسانه ملی انجام می‌دهد همواره می‌خواهد بگوید در جهان غرب همه مردم مفلوک و بدبخت و خاک بر سرند و فکر می‌کند مثلاً ما خودمان نمی‌فهمیم در این کشور داریم چگونه زندگی می‌کنیم، سوپر مارکت نمی‌رویم قطعه برای ماشینمان نمی‌خریم از قیمت طلا و دلار خبر نداریم وضعیت سیاسی کشورمان را نمی‌بینیم
در واقع سیاستی که رسانه‌های ما دنبال می‌کنند این است که با نشان دادن گند دیگران گند خود را بپوشند
می‌شود که ۲۴ ساعته در مورد آتش سوزی لس آنجلس صحبت می‌کردند یادشان نمی‌آید در این کشور هر بار که سیل زلزله‌ای می‌آید چه وضعیتی پیش می‌آید
می خواهند این را با آن بپوشانند البته این تاکتیکی است که همواره بوده ولی بحث سر این است که مخاطب را خر می‌پندارند
این دیگران را خر پنداشتن بزرگترین آفت این سرزمین است