🔻اشاره ناتمام رهبر به نقش سوریه در جنگ ایران و عراق
رهبر جمهوری اسلامی امروز در توجیه دخالت در سوریه گفت سوریه در زمان جنگ هشت ساله به ایران کمک های بزرگی کرد. آیت‌الله خامنه‌ای، طبیعتا توضیح نداد که آن مقطع هم، نظام آن قدر جنگ را طول داد که سوریه در آبان ۶۶، همسو با سایر کشورهای عربی، ایران را به خاطر تاخیر در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ محکوم و صراحتا با عراق ابراز «همبستگی» کرد.
بیانیه مشترک سوریه و سایر اعضای اتحادیه عرب به تاریخ ۲۷ آبان ۶۶ تصریح داشت: «کنفرانس [کشورهای عربی]، ایران را به خاطر اشغال بخشی از سرزمین عراق و تعلل در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ محکوم کرد ... حاضران در کنفرانس با عراق ابراز همبستگی کردند و قبول قطعنامه ۵۹۸ از سوی عراق و پاسخ مثبت آن به ابتکارات صلح را مورد تقدیر قرار دادند. آنها، همچنین بر همبستگی با عراق و حمایت از آن کشور در حفظ... حقوق مشروع خود تاکید کردند.»
اگر فرصت داشتید، مقاله قدیمی «حد وفاداری متحدان تهران کجاست؟»، منتشر شده در مرداد ۱۳۹۷ را ملاحظه بفرمایید، که با اشاره مشخص به تجربه سوریه، پیش بینی می‌کرد: « تا زمانی که "تَهِ پروژه های بزرگ تهران" مشخص نباشد، مشکل می‌توان تصور کرد که "هیچ متحدی"، تا آن زمان که مقام های ایرانی انتظار دارند یا تصور می‌کنند، در کنارشان باقی بماند.»
مقاله توضیح می داد چگونه «ته نداشتن» پروژه‌های راهبردی جمهوری اسلامی -همان «سندرم بلند نشدن از پای میز تا زمان شکست»- در زمان جنگ هم باعث عکس‌العمل غیر منظره سوری‌ها شد. در آن زمان، مهم‌ترین متحد تهران در جهان عرب سوریه بود، ولی حتی آن کشور، یک سال مانده به پایان جنگ، عطای اتحاد راهبردی با جمهوری اسلامی را به لقایش بخشید و بیانیه شدیداللحن کشورهای عربی در حمایت از صدام حسین علیه ایران را امضا کرد.
لینک مقاله:
https://bbc.com/persian/iran-features-45190265
متن قطعنامه اکشورهای عربی در اعلام همبستگی با عراق علیه ایران در آبان ۱۳۶۶:
https://un.org/unispal/document/auto-insert-189503/
دلایل -رسمی- رای دادن سوریه به قطعنامه کشورهای عربی در حمایت از عراق در آبان ۱۳۶۶:
https://nytimes.com/1987/11/12/world/arabs-smooth-way-to-resume-ties-with-egypt.html
@HosseinBastaniChannel
رهبر جمهوری اسلامی امروز در توجیه دخالت در سوریه گفت سوریه در زمان جنگ هشت ساله به ایران کمک های بزرگی کرد. آیت‌الله خامنه‌ای، طبیعتا توضیح نداد که آن مقطع هم، نظام آن قدر جنگ را طول داد که سوریه در آبان ۶۶، همسو با سایر کشورهای عربی، ایران را به خاطر تاخیر در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ محکوم و صراحتا با عراق ابراز «همبستگی» کرد.
بیانیه مشترک سوریه و سایر اعضای اتحادیه عرب به تاریخ ۲۷ آبان ۶۶ تصریح داشت: «کنفرانس [کشورهای عربی]، ایران را به خاطر اشغال بخشی از سرزمین عراق و تعلل در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ محکوم کرد ... حاضران در کنفرانس با عراق ابراز همبستگی کردند و قبول قطعنامه ۵۹۸ از سوی عراق و پاسخ مثبت آن به ابتکارات صلح را مورد تقدیر قرار دادند. آنها، همچنین بر همبستگی با عراق و حمایت از آن کشور در حفظ... حقوق مشروع خود تاکید کردند.»
اگر فرصت داشتید، مقاله قدیمی «حد وفاداری متحدان تهران کجاست؟»، منتشر شده در مرداد ۱۳۹۷ را ملاحظه بفرمایید، که با اشاره مشخص به تجربه سوریه، پیش بینی می‌کرد: « تا زمانی که "تَهِ پروژه های بزرگ تهران" مشخص نباشد، مشکل می‌توان تصور کرد که "هیچ متحدی"، تا آن زمان که مقام های ایرانی انتظار دارند یا تصور می‌کنند، در کنارشان باقی بماند.»
مقاله توضیح می داد چگونه «ته نداشتن» پروژه‌های راهبردی جمهوری اسلامی -همان «سندرم بلند نشدن از پای میز تا زمان شکست»- در زمان جنگ هم باعث عکس‌العمل غیر منظره سوری‌ها شد. در آن زمان، مهم‌ترین متحد تهران در جهان عرب سوریه بود، ولی حتی آن کشور، یک سال مانده به پایان جنگ، عطای اتحاد راهبردی با جمهوری اسلامی را به لقایش بخشید و بیانیه شدیداللحن کشورهای عربی در حمایت از صدام حسین علیه ایران را امضا کرد.
لینک مقاله:
https://bbc.com/persian/iran-features-45190265
متن قطعنامه اکشورهای عربی در اعلام همبستگی با عراق علیه ایران در آبان ۱۳۶۶:
https://un.org/unispal/document/auto-insert-189503/
دلایل -رسمی- رای دادن سوریه به قطعنامه کشورهای عربی در حمایت از عراق در آبان ۱۳۶۶:
https://nytimes.com/1987/11/12/world/arabs-smooth-way-to-resume-ties-with-egypt.html
@HosseinBastaniChannel