توده‌های مردم هرگز به تفکر فلسفی روی نمی‌آورند، چرا که تنها به خواسته‌ها و نیازهای زودگذر و سطحی خود مشغول‌اند. آن‌ها زندگی را در ظواهر می‌جویند و ترجیح می‌دهند با جریان همراه شوند تا اینکه با حقایق تلخ و عمیق زندگی روبرو شوند.انسان به جای اینکه به سوی حقیقت گام بردارد، خود را به باورهای جمعی و پسندیده‌ی جامعه می‌سپارد و درگیر تقلیدهای بی‌ارزش و تاییدهایی می‌شود که هیچ ارتباطی با درک عمیق‌تر از خویشتن ندارد. افراد به‌طور طبیعی به‌سوی اجتماعی بودن و هم‌رنگ شدن با توده‌ها متمایل‌اند، اما همین تمایل است که آنان را از خویشتن و حقیقت دور می‌سازد. آنان وقت و انرژی خود را صرف تلاش‌های بیهوده برای دست‌یابی به تایید دیگران و حفظ موقعیت اجتماعی می‌کنند، در حالی که تنها راه رهایی، درک فردیت و فاصله‌گیری از جمع است. کسانی که با جدیت به جستجوی حقیقت و فهم خود می‌پردازند، درمی‌یابند که بسیاری از رنج‌ها، نتیجه‌ی وابستگی به افکار عمومی و تقلید از دیگران است.

👤 Arthur Schopenhauer

📚 The World as Will and Representation

@Dairy_of_Darkness