نظام جمهوری اسلامی در تلاش است تا با مطرح کردن ایده‌ی مذاکره با دونالد ترامپ، از طریق سیستم پروپاگاندای خود فضای سیاسی داخلی و بین‌المللی را مدیریت کند. این تلاش، بیش از آنکه ریشه در واقعیت‌های سیاسی یا اقتصادی داشته باشد، نوعی فرار به جلو برای منحرف کردن افکار عمومی از بحران‌های عمیق داخلی و منطقه‌ای است. محور این پروپاگاندا بر ادعای "معامله‌گر بودن" ترامپ استوار است؛ اما این استدلال به دلیل عدم شناخت دقیق سازوکار اقتصادی و سیاسی غرب، به‌ویژه در مورد شخصیت ترامپ، کاملاً بی‌پایه است.

منطق اقتصادی و سیاسی حاکم بر مذاکره به روشنی بیان می‌کند که پیش‌شرط هرگونه مذاکره موفق، داشتن ابزار یا امتیازی برای مبادله است. پرسش اساسی اینجاست که جمهوری اسلامی چه ابزاری برای مذاکره با ترامپ در دست دارد؟ پاسخ ساده است: تقریباً هیچ. از زمان حمله تروریستی ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به این سو، اسرائیل و متحدانش، با عملیات نظامی و دیپلماتیک، جمهوری اسلامی را به وضعیتی رسانده‌اند که تمام اهرم‌های سنتی آن، شامل برنامه اتمی، روابط با گروه‌های نیابتی، و نفوذ منطقه‌ای، به شدت تضعیف شده است.

با توجه به آسیب‌پذیری زیرساخت‌های اتمی جمهوری اسلامی و حملات پیشین اسرائیل که توان پدافند هوایی جمهوری اسلامی را از کار انداخت، این رژیم نمی‌تواند از برنامه اتمی به‌عنوان یک اهرم فشار استفاده کند. دونالد ترامپ و تیم امنیتی او، بر اساس سابقه گذشته، می‌توانند تنها با یک دستور، عملیات نظامی گسترده‌ای را علیه تأسیسات اتمی جمهوری اسلامی در ایران آغاز کنند.

سوریه که در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ، ممکن بود به‌عنوان یک ابزار مذاکره در دست جمهوری اسلامی برای ترامپ جذاب باشد، اکنون به‌دلیل نفوذ ترکیه، روسیه، و اسرائیل، از دسترس جمهوری اسلامی خارج شده است. گروه‌های نیابتی نظیر حزب‌الله و حماس به دنبال حملات کوبنده ارتش دفاعی اسرائیل توان تهاجمی خود را از دست داده به دوران "انتفاضه سنگ" بازگشته‌اند از طرفی نیز تحت فشار شدید بین‌المللی و محدودیت‌های مالی و نظامی قرار دارند. این وضعیت باعث شده جمهوری اسلامی حتی در زمینه نفوذ منطقه‌ای نیز ابزار مؤثری برای معامله نداشته باشد.

از منظر اقتصادی، ترامپ بیش از آنکه جمهوری اسلامی در وضعیت کنونی را به‌عنوان یک شریک احتمالی ببیند، به ایران پس از سقوط جمهوری اسلامی به چشم فرصتی طلایی برای سرمایه‌گذاری و تجارت نگاه می‌کند. ساختار اقتصادی فاسد و رانتی جمهوری اسلامی نه‌تنها جذابیتی برای معامله‌گران غربی ندارد، بلکه مانع هرگونه تعامل برد-برد اقتصادی است.

ترامپ به‌عنوان یک شخصیت معامله‌گر شناخته می‌شود، اما این ویژگی به معنای پذیرش هرپیشنهادی نیست. منطق ترامپ براساس محاسبه دقیق سود و زیان و به حداکثر رساندن منافع استوار است. او در دوران ریاست جمهوری خود بارها جلسات و مذاکرات از پیش تعیین‌شده را به دلیل فقدان سود کافی لغو کرده است. از این رو، مذاکره با جمهوری اسلامی، که در موضع ضعف مطلق قرار دارد و چیزی برای ارائه ندارد، از دیدگاه ترامپ کاملاً غیرمنطقی خواهد بود.

از طرف دیگر هرگونه نرمش یا تلاش برای مذاکره با دونالد ترامپ پیامدهای ویرانگر داخلی برای جمهوری اسلامی خواهد داشت. نیروهای ایدئولوژیک سرکوبگر که وفاداری‌شان بر پایه دشمنی با آمریکا شکل گرفته، هرگونه معامله با قاتل بت جبهه مقاومت (قاسم سلیمانی) را خیانتی به آرمان‌های نظام تلقی خواهند کرد که به ریزش جدی در سیستم سرکوب منجر می‌شود و نظام را در برابر مردمی که بارها عزم خود را برای سرنگونی نشان داده‌اند،بی‌دفاع خواهد کرد. نارضایتی گسترده و آماده‌باش اجتماعی، همراه با چنین شکاف‌هایی،می‌تواند جرقه‌ای برای قیام نهایی و فروپاشی حکومت باشد.

پروپاگاندای مذاکره با ترامپ تنها تلاشی بی‌حاصل از سوی جمهوری اسلامی برای بازسازی وجهه‌ای است که دیگر قابل ترمیم نیست. شرایط منطقه‌ای و ضعف‌های ساختاری جمهوری اسلامی هرگونه مذاکره را ناممکن کرده است. در مقابل، ترامپ و متحدانش ایران پس ازجمهوری اسلامی را به‌عنوان شریکی استراتژیک و اقتصادی جذاب می‌بینند، نه نظامی که در مرز فروپاشی قرار دارد.

جمهوری اسلامی حتی در عرصه پروپاگاندا نیز توان تولید روایت‌های واقع‌بینانه را از دست داده و تنها به تقویت توهمات داخلی برای بقای کوتاه‌مدت خود متکی است.