Репост из: Miim (کانال رسمی آثار عیسی اسدی)
☑🖋
✔ شهر هرت
می‌خواستم بنویسم وقت اون رسیده که بنشینیم و درست‌درمان فکر کنیم راجع به این مسأله که... ولی دیدم واقعاً انگار وقتش گذشته، خرابی بیش از این حرفها ست و اوضاع قمر در عقرب این جامعه و این اقتصاد، راه رو بر هرچه تأمل و بازاندیشی بسته؛ واقعاً چه اتفاقی افتاده که در زمونه‌ی نامرادی که دست بسیاری از خانواده‌ها و افراد کارگری حتی برای یکبار در سال به گوشت قرمز و شیر و میوه نمی‌رسه، هتل‌ها و رستوران‌ها تغییر کاربری دادن و تبدیل شدن به محل وعده‌های عاشقانه‌ی زن یا مردی که پنهانی و برنامه‌ریزی شده دور از چشم و احساس همسر و بچه‌ها مشغول دلبری و دلدادگی هستن! در زمونه‌ای که برخی از مردم درگیر معظلی به نام اجاره‌بها هستن [که نابخردانه و خودخواهانه توسط مالکین بدخو یا آژانس‌های کژرو تعیین می‌شه] عده‌ای نمی‌دونن پول بی‌زبون و بادآورده رو چطور خرج کنن و بجای بهره‌وری باکیفیت و سودمند از حساب بانکی، اوقات شریف رو در اتاق‌ها و چاردیواری‌های وعده‌گاه به‌اصطلاح عاشقانه سپری می‌کنن. این درست که هرکس، به‌تمامی مسئول زندگی خودش هست اما زمانی که همسر و فرزند اون شخص و یا حتی خود اون شخصیت، در اجتماع، مدرسه، دانشگاه، شرکت یا اداره مشغول گذران زندگی ست و درگیر چنان مسائل و چنان دیدکاهی، این ازهم‌گسیختگی خانوادگی دقیقاً تاثیر خودش رو بر اجتماع و اطرافیان تحمیل می‌کنه و دیگه راهی برای فرار از مسئولیت باقی نمی‌گذاره. از طرفی در روزگاری که جوان‌های ما با دست خالی سینه سپر کردن و گلوله‌ی مشقی یا جنگی خوردن و یا از دست رفتن چطور هستن آدمایی که جز به منافع کوتاه‌مدت، شخصی و لذات آدمی دمدمی‌مزاج فکر نمی‌کنن و این پول بی‌ارزش رو که روزبه‌روز از ارزشش کاسته می‌شه فدای چند دقیقه هم‌خوابگی و لذت‌های پوچ می‌کنن؟
در چنین اوضاع و احوالی عجیب نیست بپرسیم پس چرا اوضاع تغییر نمی‌کنه! چرا هنوز که هنوزه اندر خم یک کوچه‌ایم و هرچه بیشتر می‌گذره بیشتر به اعماق باتلاق فرو می‌ریم! واقعیت اینه که ما ملت، بی‌رحم شدیم؛ عامل اصلی هرچه می‌خواد باشه اما ما مسئول رفتار و اندیشه‌های خودمون هستیم و اگر در این احوال نامساعد ریشه‌ی همدیگه‌رو زدیم و قطع کردیم به‌هیچ‌عنوان نمی‌شه تقصیر رو گردن سیستمی فاسد و بی‌لیاقت انداخت، چرا که اگه سیستم به فکر ما نیست این ما هستیم که باید هوای هم رو داشته باشیم اما متاسفانه و بدبختانه تاریخ این مملکت همیشه‌ی ایام متاثر از انسان‌های خودخواه و نابخرد بوده و جمع کردن بساط جهل اونها قرن‌ها زمان رو به هدر داده.
در یک جمله: از ما ست که بر ما ست.
🖋 عیسی اسدی میم
۱۷ اسفند ۱۴۰۳
®Isa Aasadi, Poet & Translator
@Miim_IsaAasadi
🫎
✔ شهر هرت
می‌خواستم بنویسم وقت اون رسیده که بنشینیم و درست‌درمان فکر کنیم راجع به این مسأله که... ولی دیدم واقعاً انگار وقتش گذشته، خرابی بیش از این حرفها ست و اوضاع قمر در عقرب این جامعه و این اقتصاد، راه رو بر هرچه تأمل و بازاندیشی بسته؛ واقعاً چه اتفاقی افتاده که در زمونه‌ی نامرادی که دست بسیاری از خانواده‌ها و افراد کارگری حتی برای یکبار در سال به گوشت قرمز و شیر و میوه نمی‌رسه، هتل‌ها و رستوران‌ها تغییر کاربری دادن و تبدیل شدن به محل وعده‌های عاشقانه‌ی زن یا مردی که پنهانی و برنامه‌ریزی شده دور از چشم و احساس همسر و بچه‌ها مشغول دلبری و دلدادگی هستن! در زمونه‌ای که برخی از مردم درگیر معظلی به نام اجاره‌بها هستن [که نابخردانه و خودخواهانه توسط مالکین بدخو یا آژانس‌های کژرو تعیین می‌شه] عده‌ای نمی‌دونن پول بی‌زبون و بادآورده رو چطور خرج کنن و بجای بهره‌وری باکیفیت و سودمند از حساب بانکی، اوقات شریف رو در اتاق‌ها و چاردیواری‌های وعده‌گاه به‌اصطلاح عاشقانه سپری می‌کنن. این درست که هرکس، به‌تمامی مسئول زندگی خودش هست اما زمانی که همسر و فرزند اون شخص و یا حتی خود اون شخصیت، در اجتماع، مدرسه، دانشگاه، شرکت یا اداره مشغول گذران زندگی ست و درگیر چنان مسائل و چنان دیدکاهی، این ازهم‌گسیختگی خانوادگی دقیقاً تاثیر خودش رو بر اجتماع و اطرافیان تحمیل می‌کنه و دیگه راهی برای فرار از مسئولیت باقی نمی‌گذاره. از طرفی در روزگاری که جوان‌های ما با دست خالی سینه سپر کردن و گلوله‌ی مشقی یا جنگی خوردن و یا از دست رفتن چطور هستن آدمایی که جز به منافع کوتاه‌مدت، شخصی و لذات آدمی دمدمی‌مزاج فکر نمی‌کنن و این پول بی‌ارزش رو که روزبه‌روز از ارزشش کاسته می‌شه فدای چند دقیقه هم‌خوابگی و لذت‌های پوچ می‌کنن؟
در چنین اوضاع و احوالی عجیب نیست بپرسیم پس چرا اوضاع تغییر نمی‌کنه! چرا هنوز که هنوزه اندر خم یک کوچه‌ایم و هرچه بیشتر می‌گذره بیشتر به اعماق باتلاق فرو می‌ریم! واقعیت اینه که ما ملت، بی‌رحم شدیم؛ عامل اصلی هرچه می‌خواد باشه اما ما مسئول رفتار و اندیشه‌های خودمون هستیم و اگر در این احوال نامساعد ریشه‌ی همدیگه‌رو زدیم و قطع کردیم به‌هیچ‌عنوان نمی‌شه تقصیر رو گردن سیستمی فاسد و بی‌لیاقت انداخت، چرا که اگه سیستم به فکر ما نیست این ما هستیم که باید هوای هم رو داشته باشیم اما متاسفانه و بدبختانه تاریخ این مملکت همیشه‌ی ایام متاثر از انسان‌های خودخواه و نابخرد بوده و جمع کردن بساط جهل اونها قرن‌ها زمان رو به هدر داده.
در یک جمله: از ما ست که بر ما ست.
🖋 عیسی اسدی میم
۱۷ اسفند ۱۴۰۳
®Isa Aasadi, Poet & Translator
@Miim_IsaAasadi
🫎