غم‌انگیزترین قسمت ماجرا
این مثال معروف است که می گوید:
گل‌هایی که به مراقبت بیشتری نیاز داشتند،
باغبان‌هایی بی‌تفاوت‌تری نصیبشان شد.
درست مانند فرزندانی که در سکوت،
در نجابت،
در مسئولیت‌پذیری‌شان،
کم‌رنگ می‌شوند.
و والدین ناخودآگاه،
بیشتر به فرزندانی توجه می‌کنند که مشکل‌سازند،
آن‌هایی که فریاد می‌زنند،
آشوب به پا می‌کنند،
سرکشی می‌کنند.
آن‌ها را بیشتر نصیحت می‌کنند،
بیشتر دنبالشان می‌گردند،
بیشتر از آن‌ها می‌پرسند که کجایند،
چه می‌کنند، به چه فکر می‌کنند.
اما آن فرزند آرام،
آن‌که همیشه خودش را جمع‌وجور می‌کند،
آن‌که زحمتی ندارد،
به حال خودش رها می‌شود،
گویی که نیازی به توجه ندارد.
فرزندان خوب،
کمتر حمایت می‌شوند،
کمتر مورد سؤال قرار می‌گیرند
چون والدین گمان می‌کنند که
آنها که شکایتی ندارند،
یعنی نیازی هم ندارند.
اما موضوع این است که
سکوت این فرزندان خوب،
همیشه نشانه‌ی آرامش نیست
گاهی این سکوت،
فریادی بی‌صداست...


@BehtarinMadareDonya