ای حاجتت دلیل به ادبار زیستن
عزت‌ کجاست تا نتوان خوار زیستن

اندیشه‌ای که در چه خیال اوفتاده‌ای
مجبور مرگ و دعوی مختار زیستن

تاکی زخلق پرده به رو افکنی چو خضر
مردن به از خجالت بسیار زیستن

در بارگاه یأس ادب اختراع ماست
بیخوابی و به سایهٔ دیوار زیستن

غفلت زداست پرتو اندیشهٔ کریم
حیفست یاد عهد و گنهکار زیستن

بی امتیاز بودنت از مرگ برتر است
تا کی به قید سکته چو بیمار زیستن

بی دوست، عمرهاست در آتش نشسته ایم
با این تعب نبود سزاوار، زیستن

ذلت کش هزار خیالیم و چاره نیست
لعنت به وضع دور ز دلدار زیستن

آخر به مرگ زاغ و زغن کشته خلق را
در جست و جوی لقمه مردار زیستن

از درد ناقبولی وضع نفس مپرس
بر دل گران شدم ز سبکبار زیستن

با داغ و اشک و آه به سر می برم چو شمع
خوش داردَم به این همه آزار، زیستن

بیدل، من از وجود و عدم کردم انتخاب
بی اختیار مردن و ناچار زیستن

#بیدل_دهلوی

@AltafOlAshaar