السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مَوْلاَيَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏


ای جِلوهٔ جلالِ مُبین در جبینِ تو
دستِ خدا برون زده از آستینِ تو

ای هفتمین امام که هفت‌آسمانِ حق
هفتاد بار گشته به گِردِ زمینِ تو

تو خرمنِ جمال و جلالیّ و آفتاب
با آن سَخاش، خُردترین خوشه‎چینِ تو

وی شب گرفته آینه‎ها از ستارگان
در پیشِ روی شَعشَعهٔ راستینِ تو

ای کاظمی که غَیظ و غَضَب هر دری که زد
پیدا نکرد راه به حِصنِ حَصینِ تو

نشنیده از زبانِ تو نفرین و ناسزا
هرچند بسته خَصم، کمرها به کینِ تو

زندانْ نمازگاهِ تو بود و سپرده گوش
افلاکیان به صوتِ دعای حزینِ تو

دیوارها به ذُروهٔ توحید می‌رسند
از بانگِ نَعبُدوی تو و نَستعینِ تو

لرزاند سنگ‌سنگِ ستون‎های عرش را
ظلمی که بر تو رفت ز خَصم لعینِ تو

ای هفتمین امامِ هُمام! ای جهان و جان
جمع آمده تمام به زیر نگینِ تو

رنگین‌کمانِ شعرِ من اینک زده‌ست پُل
در پیشگاهِ کوکبهٔ راستینِ تو

#حسین_منزوی

@AltafOlAshaar