☀️❄️ آغاز دی و جشن دیدادار
آغازین روز ماه دی روز زایش و برآمدن دوبارهی خورشید و بلند شدن روزها پس از شب چله «اورمزد روز»، «خورروز» و «خرمروز» نامیده میشد و آغازگر جشنهای دیماه بود.
اورمزدروز نخستین روز هر ماه گاهشماری باستانی ایران و به چم (معنی) روز خدا بود. ماه دی را «خورماه» نیز مینامیدند. «دی» یا «دا» به چمار (معنی) آفریدگار است و این نامگذاری در پیوند با باور به روز خورشید و زایش مهر است.
در زبان اوستایی واژهی دی از دا به چم دادن، ساختن و آفریدن و نام دادار و آفریدگار است که در نامههای اوستایی بهجای واژهی اهورامزدا بهکار میرفت. بر پایهی برخی گمانزدها در سالهای ۳۶۲ تا ۴۴۰ خورشیدی به ماه دی خورماه میگفتند. همچنین گفته میشود «خرمدینان» روز نخست دی را خرمروز نامیده بودند.
خرمروز، روزی بود که خورشید باز هم به جهان زندگی میبخشید و در ایران جشن برپا میشد.
پارسیان این روز را گرامی داشته و آنرا «دیدادار» جشن مینامیدند. ماه دی از ماههایی بیشترین آیینها و جشنها بود.
#دیگان
☀️❄️ @AdabSar
☀️❄️ آغاز دی و جشن دیدادار
آغازین روز ماه دی روز زایش و برآمدن دوبارهی خورشید و بلند شدن روزها پس از شب چله «اورمزد روز»، «خورروز» و «خرمروز» نامیده میشد و آغازگر جشنهای دیماه بود.
اورمزدروز نخستین روز هر ماه گاهشماری باستانی ایران و به چم (معنی) روز خدا بود. ماه دی را «خورماه» نیز مینامیدند. «دی» یا «دا» به چمار (معنی) آفریدگار است و این نامگذاری در پیوند با باور به روز خورشید و زایش مهر است.
در زبان اوستایی واژهی دی از دا به چم دادن، ساختن و آفریدن و نام دادار و آفریدگار است که در نامههای اوستایی بهجای واژهی اهورامزدا بهکار میرفت. بر پایهی برخی گمانزدها در سالهای ۳۶۲ تا ۴۴۰ خورشیدی به ماه دی خورماه میگفتند. همچنین گفته میشود «خرمدینان» روز نخست دی را خرمروز نامیده بودند.
خرمروز، روزی بود که خورشید باز هم به جهان زندگی میبخشید و در ایران جشن برپا میشد.
پارسیان این روز را گرامی داشته و آنرا «دیدادار» جشن مینامیدند. ماه دی از ماههایی بیشترین آیینها و جشنها بود.
#دیگان
☀️❄️ @AdabSar