اين دولت بايد نماد اعتماد ملي، شفافيت، كارآمدي و توانايي در حل بحران‌ها باشد تا كشور را از مسير بي‌ثباتي و چندگانگي به سمت توسعه پايدار و ثبات هدايت كند. بنابراين راه‌ حل مشخص است؛ پايان دادن به دولت‌هاي موازي و بازگشت به قانون اساسي با قرائتي سازنده و ملي. اگر هدف، نجات ايران از بي‌دولتي و ايجاد تحول است، بايد به سياست «يك ملت، يك دولت» پايبند بود. اين به معناي تنفيذ و اجراي سياست‌هاي واحد و هماهنگ در تمام سطوح است. در كنار اين انسجام، خلق سرمايه اجتماعي براي دولت بايد در دستور كار قرار بگيرد؛ يعني هر اقدامي كه سرمايه اجتماعي را تضعيف مي‌كند، كنار گذاشته شود. اين همه ميسر نمي‌شود، مگر اينكه همه اركان حاكميت كه همان دولت به معناي كلاسيك است، دولت پزشكيان را به عنوان دولت تفاهم‌سازي براي حل مسائل انباشته به رسميت بشناسند. ايران امروز نمي‌تواند با حفظ وضع موجود، انتظار تغيير و تحول داشته باشد. طبق آيه شريفه «إنّ‌ الله لا يُغيِّرُ ما بِقومٍ حتّي يُغيِّروا ما بِأنفُسِهِم» تغيير بايد از درون نظام حكمراني آغاز شود و با پذيرش يكپارچگي و پايان بي‌دولتي، به سمت حكمراني كارآمد حركت كنيم.
روزنامه اعتماد، ۲۸/۹/ ۱۴۰۳