سید مهدی موسوی

چشم سیاهتو
یادم نمی‌یاد
اون روی ماهتو
یادم نمی‌یاد

اون داغی و جنون
چشمای غرق خون
دیوار خونه‌تون
یادم نمی‌یاد

بوسه توو کوچه‌ها
اون خنده‌ی رها
دستای داغ ما
یادم نمی‌یاد

حرکات دامنت
عطر خوشِ تنت
اندوه رفتنت
یادم نمی‌یاد

(جز چند دونه ساک
غیر از یه مشت خاک
چیزی نمی‌بره
اون که مسافره

اون خاطرات خوب
این روزهای بد
باید که تا ابد
از یاد من بره)

اعصاب خط‌خطیت
تی‌شرت صورتیت
شوق دو تا بلیط
یادم نمی‌یاد

شکل لبات توو خواب
موهات و آفتاب
پرسه توو انقلاب
یادم نمی‌یاد

اون اخم و دلبریت
گل‌های روسریت
حرفای آخریت
یادم نمی‌یاد

شوق صدای تو
موی رهای تو
انگشت‌های تو
یادم نمی‌یاد

(جز چند دونه ساک
غیر از یه مشت خاک
چیزی نمی‌بره
اون که مسافره

اون خاطرات خوب
این روزهای بد
باید که تا ابد
از یاد من بره)

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

می‌ترسم از آنچه در پس و پیش‌تر است
از زخم زبان که بدتر از نیشتر است!
عشقی‌ست که زنده‌ام نگه می‌دارد
دردی‌ست که از طاقت من بیشتر است...

سید مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

یازده نکته‌ی مهم برای زندگی در ایران:

۱. برای دستگیر شدن آماده باشید. مهم نیست در ایران سیاسی یا غیرسیاسی باشید، هر انسانی در ایران با هر عقیده‌ای و شغلی ممکن است روزی سر و کارش با یکی از ده‌ها نهاد امنیتی بیفتد که پول مفت می‌گیرند تا مردم را آزار دهند.

۲. هیچ چیزی را در گوشی یا کامپیوترتان نگه ندارید. یک چت ساده‌‌ی تولدت مبارک یا یک عکس در مهمانی یا یک جمله‌ی عاشقانه یا عصبی حتی اگر نتواند برای شما پرونده ایجاد کند، مطمئنا ابزاری در دست بازجو برای فشار و آزار بیشتر خواهد بود.
در ایران نه‌تنها اس‌ام‌اس‌ها و تماس‌ها شنود می‌شوند که هر لحظه امکان هک یا دزدیده شدن گوشی شما توسط عوامل رژیم وجود دارد.

۳. دفتر خاطرات نداشته باشید. شاید باورتان نشود که چقدر از افراد دستگیرشده با استناد به یک جمله‌ی شاعرانه در دفتر خاطراتشان محکوم به زندان شده‌اند!

۴. حرف‌های بازجو را باور نکنید. از اینکه فلانی درمورد شما اعتراف کرده تا اینکه فلانی همکار خود ماست تا اینکه پدر و مادرت را دستگیر کرده‌ایم یا مرده‌اند تا اینکه فلان چیز را اعتراف کن تا آزاد شوی تا... همه فقط دروغ‌هایی برای آزار و هدایت شما هستند‌.

۵. به خانواده و دوستانتان بسپرید که اگر روزی دستگیر شدید، حتما خبررسانی کنند. از لحظه‌ی دستگیری شما، انواع فشار و وعده به خانواده‌ها آغاز می‌شود تا مانع خبررسانی آنها شوند و با خیال راحت در آنجا شما را شکنجه کنند و اعتراف بگیرند.

۶. بازجو دشمن شماست! اگر با شما مهربان شد، اگر به شما سیگار داد، اگر قول کمک یا آزادی داد، اگر غذا یا نوشیدنی آورد، اگر... یادتان باشد هر کسی که در آنجاست دوره دیده که شما را له کند و تمام اینها ترفندی برای رسیدن به مقصودهایشان است.

۷. خودتان را حداقل برای یک یا دو ماه بازداشت آماده کنید. حتی اگر بفهمند که شما را اشتباهی گرفته‌اند، بعید است که زودتر از چند هفته آزادتان کنند، پس منتظر آزادی نباشید. در انفرادی برای خودتان سرگرمی بسازید، ورزش کنید، غذاهای مزخرف را بخورید و بازی‌های مختلف فکری و عملی بسازید تا در انفرادی دیوانه نشوید.

۸. پس از آزادی، شایعات مردم یا فاصله گرفتن دوستان یا دروغ‌های اطرافیان برایتان مهم نباشد. نیروهای امنیتی با کمک عواملشان علیه هر زندانی شایعه پخش می‌کنند و آن آدم‌ها یا عوامل رژیم هستند یا احمق‌هایی دوست‌نما‌. در هر دو صورت خوشحال باشید که چهره‌ی واقعی‌شان را شناخته‌اید.

۹. وکیل حقوق‌بشری مطمئن بگیرید یا حداقل چند جلسه از کمک یک مشاور استفاده کنید. با وکیل خود صادق باشید و به او دروغ نگویید.

۱۰. شما تا مدت‌ها زیرنظر کامل هستید. پس کاملا مواظب باشید و مسائل امنیتی را رعایت کنید. به آدمهایی که شناخت کامل از آنها ندارید و ناگهان پس از زندان وارد زندگی‌تان می‌شوند، اعتماد کامل نکنید.

۱۱. قوی باشید و پس از آزادی به زندگی ادامه بدهید و با تمام سختی‌ها تلاش کنید از آن لذت ببرید. عوامل رژیم، دشمن زندگی و شادی هستند و اینکه ببینند شما هنوز زنده‌اید و از زندگی لذت می‌برید، بهترین مقاومت و تودهنی به آنهاست.

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2

…به این فکر می‌کنم که در طور تاریخ هم همیشه همین‌جور بوده است. مسلمان‌ها با مشرکان بیشتر مشکل داشته‌اند تا کافران. جنگ‌های صلیبی مسلمانان و مسیحیان، نسل‌کشی یهودیان توسط نازی‌ها، جنگ اعراب و اسرائیل، جنگ سی‌ساله‌ی اروپا بین کشورهای پروتستان و کاتولیک و هزاران جنگ دیگر دقیقا بین آدم‌هایی اتفاق افتاده که نود درصد عقاید احمقانه‌شان شبیه همدیگر بوده است. بعد یادم می‌آید که آدم‌ها دنبال بهانه برای جنگیدن می‌گردند؛ یکی مذهب را بهانه می‌کند، یکی مرزها را و یکی هم ایدئولوژی را.

• هزار و چند شب/ سید مهدی‌ موسوی
@Mohdeh_Official

مخاطب‌های من ادبیاتی از جنس زندگی می‌خواهند، همان زندگی‌ای که هر چه دست‌وپا می‌زنیم، بیشتر در تلخی بی‌نهایت آن فرو می‌رویم.

هزار و چند شب 📚
#مهدی_موسوی

دو تا غریبه، دو مطرود، تکیه‌داده به هم
دو زخم تشنه که چسبیده بی‌اراده به هم

بهار نیست و سرمای استخوان‌سوز است
بهار نیست و نوروز مثل دیروز است

زمان اشک و عزاداری است، نه نوروز
شبِ قدیمیِ تکراری است، نه نوروز!

بهار، ماهیِ مرده‌ست! سبزه‌ی زرد است!
میان سفره‌ی ما هفت‌سینِ «سردرد» است

دو تا غریبه، دو تا درد مشترک از عشق
دو رنج دائمی و صبر... با کمک از عشق!

بهار نیست، گلِ نقش‌بسته بر کاشی‌ست
بهار نیست، فقط رنگِ سبزِ نقاشی‌ست!

برای کشتن هر عاشقانه آمده‌اند
بهار نیست، کلاغان به خانه آمده‌اند

صدای خنده‌ی دیو است بعد پیروزی
به فکر قتلِ شکوفه‌ست بادِ نوروزی

دو دورِ دووور که با دود نامه داده به هم
دو منقرض‌شده اما ادامه‌داده به هم

تمام سهم من از عید: شوقِ زوریِ من!
و جشن سوختنم: چارشنبه‌سوری من!!

تمام سهم تو از عید: اشک و تنهایی
تمیز کردن یک خانه‌ی مقوایی

تراژدی‌ست جهان و بدون پایان است
بهار نیست، زمستان پس از زمستان است

من و تو خسته از این درد و عاشق دردیم
من و تو در بغل هم دوام آوردیم

دو تا غریبه، از این شهر در گریز به‌جز...
دو عاشقند، ندارند هیچ‌چیز به‌جز...

مهدی موسوی
@seyedmehdimoosavi2