اسفندیار رحیم مشایی

ادامه از 👆

در پایان لازم است در باره آنان که در باب ملاقاتم با آقای استراو سوال کرده اند، عرض کنم که سوال حق یکایک افراد ملت است و ما باید بکوشیم روحیه پرسش، نقد و اعتراض را در جامعه بالا ببریم تا سیستم را از خطر خروج از ریل، اجتناب دهیم والبته باید تلاش کنیم در یک مبارزه مجدانه با خودخواهان و مستبدان، کاری کنیم که برخلاف آنچه که بازپرس در جلسات بازپرسی، صراحتاً، به من گفت، آحاد ملت بدون هزینه و ترس از مجازات به طرح سوال و انتقاد بپردازند. بنده از این گروه از پرسشگران صمیمانه سپاسگزارم و امیدوارم که توضیحات پیش گفته برای آنان مفید بوده باشد. اما لازم است به آنان که با آتش گرفتن آن حکم کذایی، آتش گرفته و با سوختن آن سند ستم تاریخی، خود سوخته اند هم، سخنی عرض کنم. همانانی که طاقت نیاورده و در واکنش به آن کار تاریخی کوشیده اند با توسل به ملاقات من با آقای استراو، موضع ضد استعماری ما را زیر سوال برده و با همرنگ نشان دادن ما با خودشان، چنین القا کنند که همه در برابر استعمار تسلیم اند و بدین ترتیب خود را از زیربار سوال تاریخی، بیرون کشیده و از فشار سنگین افکار عمونی نجات دهند. آنان باید قدری رشد کرده وبین ملاقات هایی که بر اساس عزت و منافع ملی انجام می شود و دیدارهایی که در آن، ملاقات کننده ها گوش به زنگ دستور و خط دهی دشمن می مانند، تمیز دهند. ملاقات ها باید مطابق عرف دیپلماتیک و طبق پروتکل های شناخته شده باشد ولذا آنان باید تفاوت بین ملاقات یک مسئول عالی رتبه ایرانی با یک مقام عالی رتبه خارجی را با ملاقات با یک افسر اطلاعاتی بیگانه، درک کنند و بفهمند که ملاقات های مکرر یک افسر اطلاعاتی انگلیسی با یک مقام ارشد ایرانی بنا به درخواست کدام طرف انجام شده و شاید می شود؟ یا کمی و تنها کمی فکر، بله واقعاً کمی فکر، در باره این که چنین ملاقات هایی، به درخواست هرطرف که باشد، چگونه هماهنگ می شود، می تواند برای جویندگان حقیقت و دوستداران استقلال و عزت ایرانی، پرده از واقعیات بردارد! یا این که اجازه ندادن به سفیر در ملاقات با مقام رسمی خارجی و از آن به مراتب بدتر، منع او از حضور در ملاقات با یک افسر اطلاعاتی انگلیس، چگونه تفسیر می شود؟ علی القاعده یک اشارت برای اولوالالباب کافی است! و اما اکنون، به منظور پاسداشت مقام پرسش و پرسشگر، از سخن گفتن در باره آن شخص، که ظاهراً پرش در حادثه ۲۴ اسفند سوخته، در اینجا، به یک عذرخواهی از او بسنده کرده و سخن گفتن در باره مواضع وی را به وقت دیگری موکول نموده واو را هم به اندیشه کردن دعوت نموده و بدین انذار اکتفا می کنم که حتی دریافت های میلیونی، اگر در پای نهال انقلاب، پهن(به فتح پ) شوند، باز هم جز چندر غازی نخواهد بود!

3⃣ از 3⃣


📢کانال شخصی اسفندیار رحیم‌مشایی:
@mashaei1960
https://t.me/joinchat/AAAAAEIgYSSuKv72UbZLQQ

ادامه از👆

هر چند آقای موحیان، سفیر وقت ، تمایل استراو را به طور تلفنی گزارش می کرد و بر انجام ملاقات تاکید داشت، اما به هر حال من معاون رئیس جمهور بودم واین ملاقات به هماهنگی بالاتر نیاز داشت.

از این رو جناب سفیر با وزارت خارجه رایزنی کرد و پس از آن آقای دکتر جلیلی، که آن زمان معاون اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه بود، پیش از آن که سفر آغاز شود، تلفنی با من تماس گرفت و با اعلام نظر موافق وزارت خارجه، انجام این ملاقات را به من توصیه کرد. بدین ترتیب آقای سفیر برنامه دیدار با استراو را در سفر پیش بینی کرد. ذکر این نکته لازم است که انجام این ملاقات از حیث حوزه کاری اینجانب، یعنی میراث فرهنگی نیز، حائز اهمیت بود، زیرا در همان زمان ۱۸ قطعه از اشیای تاریخی جیرفت که توسط قاچاقچیان عتیقه از کشور خارج شده بود، در کریستی در لندن به حراج گذاشته شده بود و سازمان میراث با همکاری سفارت و حقوقی ریاست جمهوری، در اقدامی بموقع با طرح شکایتی به دولت انگلستان و تشکیل پرونده قضایی، اشیاء را مضبوط و حراج آن ها را متوقف کرده بود. لکن متاسفانه علیرغم پرداخت هزینه دادرسی سنگین حدود نیم میلیون پوندی، در مرحله بدوی رای به نفع طرف مقابل صادر شده بود و تصمیم برای ادامه پیگیری قضایی هم بسیار سخت بود، زیرا علاوه بر هزینه مشابه برای مرحله تجدید نظر، در صورت شکست در این مرحله باید هزینه های دادرسی طرف مقابل را هم پرداخت می کردیم. این تصمیم از آن جهت سخت بود، که علاوه بر ریسک پرداخت مبالغ سنگین مذکور، اقدام و یا عدم اقدام برای ادامه پیگیری قضایی، صرفا به تصمیم شخص خودم بستگی داشت و من مانده بودم و اینکه ریسک پرداخت آن مبلغ گزاف را، با امید کمی به پیروزی، بپذیرم و یا از ۱۸ قطعه شیئ تاریخی کشور، که برایم حکم ناموس ملی داشت، صرف نظر کنم که البته در این صورت علاوه بر قبول یک شکست حقوقی و از دست دادن همیشگی این اشیاء بسیار ذیقیمت، راه برای جسارت بیشتر قاچاقچیان بین المللی برای ادامه و توسعه کار پلید و کثیفشان هموارتر می شد و پیگیری قانونی و قضایی موارد احتمالی بعدی، بخاط رویه ای که در این پرونده برای همیشه ثبت می شد، کاری عبث و نا شدنی می نمود. به هر حال با تکیه بر خداوند و یاری جستن مصرانه از حضرت ولی عصر(عج)، بنا را بر ادامه پیگیری قضایی گذاشتم. ملاقات با جک استراو یعنی وزیر دادگستری، برای ما بطور طبیعی بسیار با اهمیت بود، به ویژه آن که در مرحله بسیار حساسی قرار داشتیم.

بدین ترتیب این دیدار در شرایط برگزار می شد که پرونده بسیار مهمی در مرحله بسیار حساسی قرار داشت. در این نشست، علاوه بر طرح سیاست های کلی جمهوری اسلامی و نکات مورد نظر وزارت خارجه که مهمترین آن ها انتظار ایران از اروپا برای برخورد عادلانه وفق موازین بین الملل و عدم پیروی بی چون و چرا از آمریکا در پرونده هسته ای بود، تنها موضوع خاص عنوان شده، موضوع پرونده اشیای عتیقه جیرفت بود که برای ما بسیار اهمیت داشت. درخواست من از او، ورود منصفانه به پرونده و مانع شدن از اعمال نفوذ و یا اجتناب از برخورد سیاسی در پرونده بود. هرچند تا آنجا که من اطلاع داشتم، او هرگز از نتایج اقدامات خود گزارشی نداد و البته برای نشان دادن استقلال امر قضا جز این هم نمی توانست بکند، اما مدتی بعد، به هرحال، رای مرحله تجدید نظر به نفع ایران صادر شد و در نتیجه اشیای تاریخی مورد اشاره، که پاره های تن این سرزمین بود، به دامن پر مهر مادر برگشت و من در آخرین بازدیدم از موزه ملی دیدم که این اشیای هجده گانه برای تکریم تاریخی تمدن ایرانی، در ویترین مستقلی به نمایش گذاشته شده بودند. به عنوان یک نتیجه مهم از صدور این رای، بار سنگین پرداخت هزینه های دادرسی از دوش کشور برداشته شد و از آن مهمتر آن که در دستگاه قضایی انگلیس، در یک پرونده مهم بین المللی، یک رویه ارزشمند به ثبت رسید. از آنجا که (۱) وجود رویه قضایی در نظام حقوقی و قضایی انگلیس بسیار حائز اهمیت است و (۲) لندن مهمترین مرکز تجارت اشیای عتیقه و تاریخی جهان است ، در پی این پیروزی ذیقیمت، ریسک قاچاقچیان برای خروج و فروش این اشیا و نیز ریسک فروشندگان و خریداران بین المللی اشیای تاریخی ایرانی وبلکه اشیای تاریخی همه ملت ها، بسیار بالا رفت و احتمال پیروزی در موارد نظیر در آینده برای دولت ایران بسیار افزایش یافت و من البته احساس شیرین این توفیق جمعی همکاران در سازمان و دولت که در واقع پیروزی ملت ایران بود را هرگز فراموش نخواهم کرد. لازم به ذکر است که من البته پس از ان دیدارتاکنون، هرگز آقای استراو را ندیده ام که حسب تعارفات دیپلماتیک از وی تشکری کرده باشم.

2⃣ از 3⃣

ادامه در 👇


📢کانال شخصی اسفندیار رحیم‌مشایی:
@mashaei1960
https://t.me/joinchat/AAAAAEIgYSSuKv72UbZLQQ

بنده نه با ملاقات و نه با مذاکره با مقامات مسئول خارجی، مطابق با عرف دیپلماتیک و بر اساس پروتکل های پذیرفته بین المللی، هرگز مخالفتی نداشته و ندارم و حتما نخواهم داشت. آنچه مهم است رعایت معیارهای اعلام شده بر اساس منافع ملی است. در این چهارچوب بله، باید معلوم شود که مذاکره و ملاقات چرا وبه چه منظور صورت گرفته و یا می گیرد. مقامات مافوق و فوق آن ها، ملت باید از این موضوعات مطلع باشند. بنده با آقای استراو دو بار ملاقات داشتم.، بار اول مربوط به زمانی است که او وزیر خارجه بود وبار دوم به زمانی برمی گردد که او نماینده مجلس بود و مسئولیت او در پست وزارت دادگستری دولت جدید وقت قطعی شده ولی هنوز کارش را به عنوان وزیر شروع نکرده بود. اما در باره علت و انگیزه دو ملاقات مورد اشاره:

سفر اولم به لندن، بخاطر شرکت در مراسم افتتاحیه نمایشگاه بین المللی "امپراطوری هخامنشی" بود که با گرد آوری آثار مرتبطی از موزه های بزرگ جهان و از جمله موزه ملی ایران، در اوایل دولت نهم در موزه بریتانیا برگزار می شد. قرار بود میزبان من در این سفرخانم جولز باشد که موضوع میراث فرهنگی ، در کنار آموزش و پرورش، آموزش عالی و فرهنگ در حوزه تصدی وزارت وی بود. از آنجا که از یک سو، مناقشه هسته ای بین ایران و غرب بطور جدی مطرح شده بود و از سوی دیگر حضورمسئول ایرانی در افتتاح نمایشگاهی که اختصاصاً به تاریخ پرشکوه ایران ارتباط داشت، از اهمیت زیادی برخوردار بود، انجام سفر بنده با نظر موافق و مخالف کارشناسی مواجه بود. اگر چه به خاطر جلوگیری از تبلیغات سوء وسیعی که در باره مخالفت نظام اسلامی با تاریخ پیش از اسلام ایران، توسط رسانه های غربی، مطرح و دامن زده می شد، سرانجام جمعبندی این شد که سفر انجام شود، اما این فرایند مدتی طول کشید و وقتی آقای متکی به صورت تلفنی و آقای دکتر احمدی نژاد به طور حضوری، هر کدام جداگانه بر انجام سفر تاکید کردند، سفیر وقت ما در لندن عدم انجام سفر بنده را از طریق وزارت خارجه انگلیس به اطلاع خانم جولز رسانده بود. آقای عادلی(سفیر) در پاویون فرودگاه لندن به من گفت؛ وقتی شما در هواپیما در حال پرواز بودید، خبر آمدن شما به من رسید و من بلافاصله موضوع را به طرف انگلیسی اطلاع دادم اما آن ها گفتندکه خانم جولز به خاطر اعلام تغییر برنامه یعنی خبر قبلی مبنی بر عدم حضور اینجانب، برای ملاقات با جمعی از اساتید دانشگاه به منچستر سفر کرده و از حضور در مراسم افتتاحیه عذرخواهی نموده، لکن قول داده در بازگشت به لندن، برای ملاقات با بنده اقدام نماید که البته همینطور هم شد و برای مثلا دلجویی، برخلاف رویه، به هتل محل اقامتم آمد. به هر حال با معلوم شدن عدم حضور او، مسئله از نقطه نظر پروتکلی بغرنج شد و آقای عادلی از این مسئله ناراحت بود والبته حق هم داشت، تا اینکه از وزارتخارجه تلفنی به او اطلاع دادند ک حضور وزیر خارجه در افتتاحیه مورد بررسی وزارت خارجه است و بعد هم خبر قطعی حضور آقای استراو را اعلام کردند. بدین ترتیب اساسا دیار با آقای استراو در این سفر پیش بینی و برنامه ریزی نشده بود و در عمل در کمتر از بیست و چهار ساعت تا شروع مراسم افتتاحیه، این موضوع اصلا مطرح نبود. به هرحال اینجانب آقای وزیر خارجه را در دفتر موزه بریتانیا، زمانی که به اسقبالم آمد، دیدم وبعد دقایقی قبل از آغاز مراسم او از بنده و جناب سفیر در یک نشست غیر رسمی به عنوان میزبان، پذیرایی مختصری کرد و بعد همگی وارد سالن نمایشگاه شدیم و مراسم اجرا وخاتمه پیدا کرد و دیگر هیچ ملاقاتی انجام نشد! چه برسد به مذاکره بر سر موضوعات خاص که اساسا مطرح نبود!

و اما در باره سفردوم باید عرض کنم که این سفر چند سال بعد و برای شرکت در نشست ایرانیان ساکن انگلیس انجام شد. این سفر که مشابه آن در تعداد قابل ملاحظه ای از شهرهای اروپا، آسیا و آمریکا انجام شد، مورد استقبال زیاد هموطنان ساکن خارج از کشور قرار گرفت. پیش از انجام این سفر، سفارت ایران در لندن ویا وزارت امور خارجه( تردید از بنده است) درخواست داشتند که من در این سفر با آقای استراو ملاقاتی داشته باشم. همچنین وی همان طور که پیشتر ذکر شد به تازگی به عنوان وزیر دادگستری دولت جدید وقت انتخاب شده بود و تا آنجا که بخاط می آورم علی الظاهر جک استراو و سفارت هر دو به این ملاقات علاقه نشان می دادند. استراو از آن جهت که همکاری نزدیک تر با جمهوری اسلامی را بخاطر تعداد قابل ملاحظه آراُی مسلمانان ساکن در حوزه نمایندگیش، برای خفظ موقعیت خود، مفید می دید و وزارت خارجه ما نیز از آن جهت که در قبال وجود چنین رویکردی در او، آن را برای (شاید) چانه زنی ها در مذاکرات هسته ای قابل بهره برداری می دانست.

1⃣ از 3⃣

ادامه در👇


📢کانال شخصی اسفندیار رحیم‌مشایی:
@mashaei1960
https://t.me/joinchat/AAAAAEIgYSSuKv72UbZLQQ

باسمه‌تعالی

صدور حکم ظالمانه شعبه فرمایشی ۶۸ تجدید نظر در تایید رای فرمایشی بدوی شعبه فرمایشی ۱۰۵۷ در محکومیت جناب آقای بقایی، برادر ارزشمدار، عدالت‌طلب، آزادی‌خواه، پاکدست،شجاع، ضداستکبار، ضداستعمار و ضداستبداد، و بازداشت بلادرنگ وی نشان داد که مقامات قضایی در گرفتن انتقام از او تا چه اندازه اصرار داشته‌اند.

برگزاری غیرعلنی دادگاه، برخلاف نص قانون اساسی و قوانین عادی، از ترس آگاهی عموم ملت از برخورد کاملا سیاسی و ظالمانه دستگاه قضایی با فرزند دلیر و انقلابی‌شان و بی توجهی مطلق قاضی مسعودی مقام و قاضی حیدری به دفاعیات متقن و قاطع آقای بقایی و ایجاد محدودیت و صدور رای محکومیت برای وکلای مدافع ایشان و موارد کثیری از نقض شکلی و محتوایی قوانین اساسی و عادی در جریان رسیدگی قضایی، اعلام مواضع سیاسی کاملا آشکار قضات و مقامات قضایی در این پرونده و... به وضوح نشان داد که دستگاه قضایی عزم خود را برای برخورد سیاسی با دولت های نهم و دهم جزم داشته است.

قاضی مسعودی مقام بزودی در پیشگاه ملت بیدار ایران به دلیل نقض آشکار حقوق آقای بقایی و همراهی با مقامات قضایی در برخورد سیاسی محاکمه و مجازات خواهدشد.

از آنجا که برادر عزیز و مظلوم ما جناب آقای بقایی اعلام اعتصاب غذا کرده است، با توجه به ضعف جدی و بیماری جسمی ایشان از یکسو و سابقه جدیت و ایستادگی وی در مبارزه با ظلم و ستم از سوی دیگر، به شدت نگران سلامت او هستیم. مقامات قضایی مسئول حفظ سلامت و جان او بوده و باید کاملا پاسخگو باشند!

اسفندیار رحیم‌مشایی
۲۲ اسفندماه ۱۳۹۶


📢کانال شخصی اسفندیار رحیم‌مشایی:
@mashaei1960
https://t.me/joinchat/AAAAAEIgYSSuKv72UbZLQQ