دال‌طال ( درسگفتارها )

🔴 شهرت شرقی؛ عمق راهبردی صنایع فرهنگی کره‌ای در ایران

▫️داوود طالقانی، پژوهشگر فرهنگی در فرهیختگان نوشت:

🔻بسیار واضح است که نمی‌توان صرفاً رشد محبوبیت فرهنگ کره‌ای در ایران را یک گرایش فرهنگی قلمداد کرد، بلکه مسئله بر سر یک راهبرد هدفمند است. برای واکاوی این مسئله بدون شک توجه به سیاست‌های فرهنگی کره جنوبی اهمیت خواهد یافت. دولت کره جنوبی با سرمایه‌گذاری گسترده در تولید و توزیع محتوا‌های فرهنگی و پیام‌های رسانه‌ای، هوشمندانه از صنایع فرهنگی به منزله ابزاری در جهت افزایش نفوذ جغرافیای سیاسی و اقتصادی استفاده کرده است.

🔻در چنین موقعیتی جامعه و مخاطبان ایرانی از یک مصرف‌کننده منفعل به آزمایشگاهی برای آزمون و سنجش «شهرت شرقی» تبدیل شده‌اند.
کره جنوبی در حال حاضر یکی از کشور‌های موفقی است که صنایع فرهنگی را به عرصه اقتصادی، ابزاری برای دیپلماسی و تثبیت قدرت نرم تبدیل کرده است. از دهه 90 میلادی تاکنون، کره جنوبی به شکلی نظام‌مند به توسعه صنایع خلاق پرداخته و با حمایت دولتی، تولید محتوا‌های فرهنگی و پیام‌های رسانه‌ای را به بخشی از راهبرد کلان ملی تبدیل کرده است.

🔻الگوی توسعه صنایع فرهنگی کره جنوبی بر سه رکن استوار است؛ سرمایه‌گذاری دولتی، پیوند اقتصاد و دیپلماسی و توزیع هدفمند محتوا. دولت کره جنوبی با ایجاد صندوق‌های حمایتی، یارانه‌های صادراتی و تسهیل همکاری میان شرکت‌های فناوری و استودیو‌های رسانه‌ای، زنجیره‌ای منسجم برای تولید و توزیع جهانی محصولات خود ایجاد کرده است. همچنین پیوند اقتصاد و دیپلماسی فرهنگی به کره جنوبی این امکان را داده است که محصولاتش را به عنوان سرگرمی و البته نماد هویت ملی خود به مخاطبان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای عرضه کند.

🔻نفوذ موسیقی کی‌پاپ در آمریکا و اروپا و محبوبیت سریال‌های کره‌ای در خاورمیانه و ازجمله ایران جزء نمونه‌های موفق این راهبرد در بازار‌های بین‌المللی‌اند. کره جنوبی با فعال‌سازی ظرفیت‌‌‌های فرهنگی جوامع دیگر، به جای تحمیل مستقیم سبک زندگی خود، از عناصر مشترک فرهنگی برای ایجاد پذیرش در مخاطبان بهره می‌گیرد. گسترش نرم و تدریجی فرهنگ کره‌ای در کشور‌هایی مانند ایران که بدون مقاومت بخشی از این موج فرهنگی و رسانه‌ای می‌شوند، نتیجه این فرایند است.

🔻رشد محبوبیت محصولات فرهنگی و رسانه‌ای کره‌ای در ایران صرفاً به دلیل کیفیت بالا و غنای این تولیدات نیست، بلکه باید زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی ایران را نیز در این پذیرش سهیم بدانیم. ضعف تولید محصولات فرهنگی و رسانه‌ای (فیلم، سریال، انیمیشن، موسیقی، بازی، مد و فشن، آشپزی، گردشگری و...) در جذب مخاطب جوان و نوجوان انکارناشدنی است. محصولات فرهنگی و رسانه‌ای ایرانی پاسخ درخوری برای نیاز‌های زیباشناختی و عاطفی نسل جدید ندارند و در این شرایط طبیعی و منطقی است که محصولات کره‌ای، ژاپنی، چینی، ترکی و حتی عربی این خلأ را پر کنند.

📌متن کامل یادداشت داوود طالقانی پژوهشگر فرهنگی را در سایت بخوانید

@FarhikhteganOnline