فصاحت 👈 شیوایی
بلاغت 👈 رسایی

در دیگرسانی میان شیوایی (فصاحت) و رسایی (بلاغت) چُنین گفته‌اند که «فصاحت» شیواییِ واژگان است که پیچیده نباشند و به آسانی دریافته شوند. ولی «بلاغت» رساییِ سخن است که واژگان به‌گونه‌ای کنار هم نشینند که شنونده از شنیدن آن خسته نشود یا از درازگویی نرنجد.

پس «شیوایی» به واژگان برمی‌گردد و «رسایی» به گزاره‌ها. چه واژگانی شیوا باشند و پیچیده نباشند ولی هنگامی که آنها را کنار هم می‌نشانیم گزاره‌ای رسا و دریافتنی به دست نیاید. پس هر نوشتۀ بلیغ یا رسایی بی‌گمان شیواست، ولی هر واژۀ شیوایی، رسا نمی‌تواند باشد.

➖️➖️➖️➖️➖️➖️➖️

📚 بن‌مایه‌ها:
🔻 خزانة الأدب وغاية الأرب / ابن حجة الحموي (۲/۴۱۴)
🔻 سر الفصاحة / الخفاجي (رویه: ۵۹)

@Rostami_Siamak