سیامک رستمی

‼️دژبرداشتی نکنید‼️

کُنشکری من در این دهلیز، ساستاری نیست که تنها فرهنگی است...

دیر زمانی بود که می‌خواستم این سخنان را، که می‌تواند به سود زبان پارسی باشد و فرهنگستان را از عرب‌پرستی کورکورانه دور کند، در دهلیز تلگرام و تاربرگ اینستاگرام، همرسانیِ گسترده نمایم.

ولی نگرانی‌ام از همین کسانی‌ بود که با ستیز کورکورانه، شست وارونه می‌گذارند و برچسب‌های ناروا می‌زنند. تنها از آن روی که از گویندهٔ سخن خوششان نمی‌آید.

به‌راستی نمی‌دانم با چُنین مردمانی چه باید کرد که شوربختانه شمارشان هم اندک نیست!

سخنان ایشان را گذاشتم تا پتکی باشد بر سر هوادارانش در فرهنگستان تا دیگر بهانه و دستاویزی برای پالایش نکردنِ واژگان تازی برای ما نیاورند.

از سخنِ بالادستی باید به سود خود و زبان پارسی بهره ببریم.

ستیز کورکورانه همیشه پاسخگو نیست!

این سخنان که ایشان گفته، درست و به سودِ زبانِ پارسی است و باید این سخنان را همواره به سردمداران فرهنگستان یادآوری کنیم تا دست از عرب‌پرستی و تازی‌پردازی بردارند:

🆔️ t.me/Rostami_Siamak/1430
🆔️ t.me/Rostami_Siamak/1431
🆔️ t.me/Rostami_Siamak/1432

این بار اگر فرهنگستان، سخن بالادست خود را هم نادیده بینگارد، جُز گردن‌کشی و نافرمانی، چه نام دیگری می‌توان برآن نهاد؟؟؟

دیدگاهِ خود را با پاسداشتِ ارج و ادب، بنویسید 👇👇👇

@Rostami_Siamak

🛑 «پارسی سره» همتای «عربی فصیح»

✍ #سیامک_رستمی

شما را فرامی‌خوانم هوش بگمارید، که در زبان عربی راز فراگیری و گستردگی و جاودانگی چه بوده است؟!

بی‌گمان اگر پیرمردی یمنی که هیچ‌گاه به آموزشگاه نرفته است، با همتای خود در مراکش سخن بگوید، هیچ‌یک سخن دیگری را درنمی‌یابد، با اینکه هردوی آن‌ها و همهٔ گیتی، یمن و مراکش را دو کشور عربی‌زبان می‌شناسند.

آنچه یگانگی و یکپارچگی و گستردگی و جاودانگی زبان عربی را از یمن و عراق و شام تا مصر و لیبی و تونس و مراکش پاسدار بوده است، ارج نهادن ایشان به زبان «عربی فصیح» است که زبان دیوانی در سراسر جهان عرب است.

«عربی فصیح» زبانی‌ست همتای «پارسی سره» که مردم کوی و برزن در کشورهای عربی بدان سخن نمی‌گویند، ولی همهٔ آن‌هایی که دبستان و دبیرستان را پشت سر نهاده‌اند، آن را فراگرفته‌اند و پاس می‌دارند و اگر بخواهند با همتای خود در دیگر کشورها سخن بگویند و یکدیگر را دریابند، به «عربی فصیح» سخن می‌گویند نه زبان رواگیده در کوچه‌وبازار.

با این‌همه عرب‌ها هیچ‌گاه پای نفشردند که زبان رسمی و دیوانی جهان عرب را به زبان گویشوران خود در کوچه‌وبازار نزدیک کنند، چون با این کار یگانگی و یکپارچگی میان خود را از هم می‌گسلند و همانا کسانی را که میان آن‌ها به عربی فصیح سخن بگوید، فرهیخته و دانا می‌خوانند.

اگر ما پارسی زبانان نیز این نکته را از عرب‌ها می‌آموختیم و پای نمی‌فشردیم زبان پارسی را به گویش‌های کوچه‌وبازار و گفتارهای روزمره نزدیک کنیم، وانکه می‌کوشیدیم بر توانمندی و ژیرایی آن بیفزاییم امروز پدیده‌‌هایی به نام «خط سیریلیک» در تاجیکستان و «زبان دری» در افغانستان و «فارسی» و «کُردی» در ایران و... یکپارچگی‌مان را از هم نمی‌گسست.

@Rostami_Siamak

🔴 ما در کنار پژوهش‌های دانشگاهی، نیاز به کُنشگری‌های تودگانی داریم!

✍️ #سیامک_رستمی

شوربختانه پژوهشگران و اندیشمندان ما، با همهٔ فرزانگی و فرهیختگی خود، جز در پَستوی دانشگاه‌ها و نِبیگخانه‌ها و میان گروهِ دانشجو و فرهیخته، شنونده‌ای ندارند.

ما در کنار زبان دانشگاهی، نیاز به کنشگرانی داریم که بتوانند با زبان تودگانی با تنهٔ هازمان (= بدنهٔ جامعه) و مردم کوچه‌وبازار پیوند بگیرند و همان پژوهش‌های دانشگاهی را، این بار با زبان و ادبسار کوچه‌وبازار به مردم بنمایانند. کاری که پژوهشگران و استادان دانشگاهی در انجام آن ناکام بوده‌اند و سخنان و پژوهش‌هایشان جز در اندیشکده‌ها و نبیگخانه‌های خودشان، میان تودهٔ مردم خریداری ندارد.

پیوند میان دانشگاه و مردم، هنری است که امروز با گسترش روزافزون درونمایه‌های زرد در رایاسپهر (=فضای مجازی)، بیش از پیش بدان نیاز است. این خود هنر است که بتوانی با زبان تودگانی و مردم‌پسند سخن بگویی تا مردم را شیفته و پذیرای گفتار خود کنی. هنری که دانشگاهیان در آن ناکام بودند و تارنویسان (=بلاگرها) و رسانه‌های زرد، گوی را از این میدان ربودند.

امروز میدان رسانه و رایاسپهر، در دست دشمنان ایران و زبان پارسی است. اینان نیز، یکی دو تن نیستند که نگرانشان نباشیم. صدها و ای بسا هزاران تن‌اند که از سوی نهادهای پانترکیسم در باکو، آنکارا و تل‌آویو، برای دروغ‌پراکنی و دشمنی با زبان و فرهنگ پارسی سازماندهی‌ شده‌اند.

شاید اگر چند فرسته و درونمایهٔ زرد اینستاگرامی آن‌ها را برای پژوهشگران و استادان دانشگاهی بفرستیم، به گولی و نادانیِ ایشان بخندند، ولی این جوسازی (=پروپاگاندا) به‌راستی اثرگذار است و دارد مغز جوان ایرانی و آذربایجانی ما را شست‌وشو می‌دهد و بسیاری از جوانان آذری، این یاوه‌ها را که هر روز و بارها و بارها دارد از برگه‌های گوناگون پانترکان بازگو می‌شود، باور می‌کنند.

اگر با آن‌ها رویارویی فرهنگی نکنیم چند دههٔ دیگر با یک چالش فرهنگی میان ترکی‌زبانان آذربایجان روبه‌رو خواهیم بود!

باید پذیرفت که بیشینهٔ مردم پژوهش‌گرا و نِبیگ‌خوان نیستند و همین یاوه‌ها را که در رایاسپهر می‌بینند و می‌شنوند، باور می‌کنند. راستینگی این است که ترکی‌زبانان بسیار نیز باهم یکدست‌اند و از هم (هرچند به‌نادرست) پشتیبانی می‌کنند.

ولی ما پارسی‌زبانان با اینکه در یک سنگریم، به‌جای اینکه با یکدیگر باشیم و از هم پشتیبانی و از زبان و فرهنگ پارسی پدافند کنیم، جز تاختن به یکدیگر و ویران‌سازیِ خودی، کاری از پیش نمی‌بریم.

به‌جای اینکه یکدیگر را هم‌سنگر بدانیم، هماورد (=رقیب) می‌انگاریم و می‌خواهیم دیگری را از سر راه برداریم و تنها خودمان دیده شویم.

این راه که ما پارسیان می‌رویم، به ترکستان است...

من استادان و پژوهشگران و دانشگاهیان را به همکاری و دوستی با چهره‌های ایرانگرا در رایاسپهر فرامی‌خوانم، چراکه این چهره‌ها می‌توانند با سخنگاه و جایگاهی که میان مردم دارند، بخش گم‌شدهٔ جورچین را پُر کنند و پُلی باشند میان دانشگاه و تودهٔ مردم، تا پژوهشگران دانشگاهی به‌یاری این چهره‌ها بتوانند پژوهش‌های خود را با زبان تودگانی میان مردم کوچه‌وبازار بگسترانند.

ما در یک سنگریم! سنگر ایران و زبان پارسی...

به‌جای دشمنی و ویران‌سازی یکدیگر، بر کاستی‌های خود، برادرانه چشم بپوشیم و دست دوستی به‌هم دهیم و پارسی را باززیوانیم. و بدانیم و بپذیریم هیچ‌کس بی‌لغزش و بی‌کاستی نیست!

@Rostami_Siamak