📚مجله اطلاعات عمومی♻️

⭕️ چگونه مستبد می‌سازیم؟
#مهدی_غنی

رضاشاه: من از آخر و عاقبت خودم شروع می‌کنم. بعد از اینکه انگلیسی‌ها مرا با خفت از حکومت ایران ساقط کرده و به جزیره موریس تبعید کردند، من دیگر آن رضاشاه قدرقدرت نبودم. دیگر کسی به من حضرت اشرف نمی‌گفت. چاپلوسان نبودند که بی‌جهت مرا بستایند. آنجا چشمم به روی حقایقی باز شد که قبلاً آشکار نبود. بعد از مرگ هم که روح آدمی از کالبدش و بستر تاریخی‌اش فاصله می‌گیرد، نگاهی جامع‌تر به مسائل پیدا کرده و حقایق بیشتری می‌فهمد. آنجا دوستان و دشمنان واقعی خود را می‌شناسد. در تبعید صحبت‌های فرانتس مایر، افسر برجسته اس‌اس در سفارت آلمان قبل از حمله متفقین به ایران را به یاد آوردم که در آخرین یادداشت‌هایم نوشته‌ام: «مایر نامه هیتلر را به من داد که در آن تقاضا شده بود پل‌های مهم را خراب کنم و راه‌آهن را از حیّز انتفاع بیندازم. این‌طور که آلمان‌ها اطلاع می‌دادند قوای متفقین نقشه دارند به ایران حمله کنند. گفتم اگر چنین بود مأموران سرحدی ما مطلع می‌شدند. آلمان‌ها گفتند مأموران شما معتاد به افیون هستند و در خواب غفلت به سر می‌برند. اگرچه خودم را از این حرف ناراحت نشان دادم، اما از شهامت و راست‌گویی اعضای سفارت خوشم آمد. این حرف درست است. بیست سال است می‌خواهم این مملکت را درست کنم نمی‌شود. یکی از بدبختی‌ها همین افیون است که همراه با چای غلیظ و تنباکو سه تفریح مورد علاقه و عشق ایرانی جماعت است».

قبل از اینکه از قدرت ساقط شوم، همه مرا اعلیحضرت خطاب می‌کردند و مطیع محض اوامر من بودند. هر کاری می‌کردم تأیید و تمجید می‌کردند. زمین و باغ و مزرعه از مردم گرفتم، هیچ‌کس اعتراض نکرد که این کار خلاف قانون و عدالت است، اما به‌محض اینکه فهمیدند من از قدرت کنار رفته‌ام، هنوز از ایران بیرون نرفته، در مجلسی که نمایندگانش را خودم انتخاب کرده بودم علیه من شروع به اعتراض و مخالفت کردند. یکی گفت نگذارید برود تا املاک مردم را پس ندهد، آن یکی گفت مواظب باشید جواهرات سلطنتی را با خود نبرد. در میانه راه در اصفهان بودم که دفتر و محضردار آوردند که همه اموال و املاکم را به محمدرضا هبه کنم و کردم. مطبوعاتی که قبل از آن همه مجیز مرا می‌گفتند شروع به افشاگری و فحاشی کردند. من از این بی‌وفایی خیلی ناراحت بودم. آقای محمود جم که در سفر تبعید تا بندرعباس همراه ما بود گفت نباید ناراحت باشید، این خاصیت عوام است که در ایام قدرت حکام مجیزگوی آن‌ها هستند و در ایام ضعف پنجه به روی آن‌ها می‌کشند.

آنجا دیدم همه این حضرت اشرف و اعلیحضرت و رضاشاه کبیر و بله‌قربان‌گویان کشک بوده و در یک روز به باد فنا می‌رود. روی همین جهت در جزیره موریس که بودم لباس نظامی با همه درجات را می‌پوشیدم و روبه‌روی آینه می‌ایستادم و می‌گفتم اعلیحضرت، قدرقدرت، صاحب شوکت رضاشاه کبیر! ای زکی! همه رهایم کردند، حتی همسرم به بهانه اینکه آب و هوای آنجا سازگار نیست و محمدرضا در ایران تنهاست، من شصت‌وپنج‌ساله را گذاشت و به ایران بازگشت.

این تجربه تلخ فقط برای من نبود، محمدعلی شاه همچنین سرنوشتی پیدا کرد و در خارج از وطن از دنیا رفت، حتی احمدشاه هم که فرصت دیکتاتوری پیدا نکرد به خودتبعیدی دچار شد. من و پسرم هم عاقبت خوشی نداشتیم. همین جا به برادران مستبد و هم‌قطارانم می‌گویم فریب چاپلوسان پیرامون خود را نخورند و به عاقبت خود بیندیشند. چه‌بسا آن‌ها که ما را تأیید نمی‌کنند، مفیدتر و به‌دردبخورتر باشند. همان‌طور که من آخر کار مجبور شدم دست به دامن فروغی شوم که طردش کرده بودم و خانه‌نشین شده بود، اما اینکه من چگونه به چنان قدرت و سلطه‌ای رسیدم خود حکایتی دارد.

من از کودکی با رنج و فقر و محرومیت زندگی کردم. در آلاشت سوادکوه به دنیا آمدم. مادرم که همسر دوم پدر بود به خاطر فشار خانواده اول، مجبور شد در چهل‌روزگی من به سمت تهران مهاجرت کند. در گردنه امامزاده هاشم در برف و کولاک گرفتار شد و نزدیک بود از سرما جان بسپارد. وقتی او را به قهوه‌خانه رساندند جان تازه گرفت، اما کودک قنداقی‌اش را که من باشم مرده یافت. مرا در آخور گذاشتند تا با فروکش کردن برف به خاک بسپارند و خود با کاروان راهی شد، اما در بین راه پشیمان شد و بازگشت تا جسد مرا هم با خود ببرد. این بار مشاهده کرد من نفس دارم و زنده‌ام. پدرم عباسعلی خان از نیروهای قزاق بود. نیروی قزاق سال ۱۲۵۷ شمسی در حکومت ناصرالدین‌شاه توسط روس‌ها راه‌اندازی شد. سلاح و آموزش قزاق هم توسط آن‌ها تأمین می‌شد. مأموریت این نیرو حفاظت از شاه و درباریان و حفظ نظم موجود بود. پدر نه ماه بعد از تولد من از دنیا رفت و من و مادرم بی‌سرپرست شدیم.

منبع: چشم‌انداز ایران شماره ۱۴۷

─═इई 🍃🌼🍃ईइ═─
@General_information

📚مجله اطلاعات عمومی♻️

⭕️‍ چالشهای اولین مدارس دخترانه و خاطره ای عبرت انگیز!

۲۷ آبان روز جهانی دانش آموز است. بدون شک جامعه ای رستگاری نخواهد شد مگر با تغییرات اساسی در حوزه آموزش و پرورش...
قبلا به مشکلات اولین مدارس دخترانه پرداخته ام در این مقالات(اول، دوم و سوم).
در اینجا بیشتر به مشکلات مدارس دخترانه در شهرهای آذربایجان در دوره رضاشاه می پردازم...

اولین مدرسه دخترانه در خوی در ۲۲ آذر ۱۳۰۲افتتاح شد اما فرمانده لشكر شمالغرب در اول فروردین ۱۳۰۴ در نامه‌اى به وزارت جنگ از اقداماتى حجت الاسلام خويى عليه این مدرسه دخترانه نوشته كه «دست اين قبيل افراد...» بايد كوتاه شود.
حجت الاسلام خويى از علماى نجف عليه افتتاح اين مدرسه فتوا گرفته و آنرا بالاى منبر خوانده و «بنده شرحى بر سبيل نصيحت و توبيخ نوشته و مشاراليه را متنبه نموده و گوشزد كردم »
فراهانی... روز شمار تاریخ ایران...ج ۳، ص ۴۷۶)

وقتی اولين مدرسۀ دخترانه بعد از كودتاى ۱۲۹۹ بنام «مدرسۀ مهستى بنات» در اردبیل بوجود آمد طوفانى از مخالفتها آغاز شد آنها كه تحصيل پسرها را در «اشكولاّ»(برگرفته از School به معنی مدرسه) تحمل نمی کردند و آنرا مروج بابیگری و خلاف مذهب مى‌شمردند با رفتن دخترها بمدرسه بشدت مخالفت کردند، در ۱۳۰۴ش به این مدرسه هجوم آورده با بيل و كلنگ در صدد خراب كردن سقف اطاقها بر سر دانش‌آموزان برآمدند خانم مدیره مدرسه از ارتش استمداد نمود و با آمدن سربازها، مهاجمين دست از تخريب و آزار برداشتند اما دختران دیگر از ترس واكنشهاى بعدى متفرق گشتند و مدتى مدرسه بسته شد!

مرحوم محمدعلى صفوت که آن زمان رئيس معارف اردبيل شده مى‌نويسد در همان روز اول، خبر رسيد كه «مديرۀ دبستان دختران از ترس ايذاء و اهانت مردم بمدرسه نمى‌آيد و از هفده تن شاگردان يك عده ترك تحصيل و چند بچۀ ديگر مشغول بازى هستند»!.
(تاریخ فرهنگ آذربایجان...ص۱۳۰)

در همين زمان، مدرسۀ رشيديه نیز مورد هجوم مخالفان قرار گرفت و اثاثيۀ آن به یغما رفت مدرسه رشيديه نیز«با مخالفت مرحوم ميرزا على اكبر مجتهد معروف اردبيلى تصادم كرد. مريدان شيخ به مدرسه ريخته و تاراج كردند و معلّمين را مورد ضرب‌وشتم قرار دادن، محصلين بخانه‌هايشان پناه بردند» و «ميرزا ستار كه مدير مدرسه بود انتحار كرد»!
(صفری، اردبیل در گذرگاه تاریخ...ج ۳ص۱۹۳)

باباصفری می نویسد «مريدان نادان دور آقا را گرفته از وضع مدارس سعايت كردند و او را با عنوان كردن تدريس جغرافيا و گردش زمين و نظاير آن تحريك نمودند... با دستاويز كردن اين گفته‌ها هر جا كه مدرسه‌اى باز شد بدانجا ريختند بچه‌ها را كتك زده كتابهاى آنها را پاره كردند. ميز و اثاثيه را طعمۀ آتش ساختند و گاهى سقف اطاقها را با بيل و كلنگ ويران كرده آنرا ثواب دانستند. معلّمان را مضروب و مجروح نمودند».
(همان منبع...ج3 ص197)

اما بپردازم به آن خاطره عبرت انگیز:
علی‌اکبر مجتهد اردبیلی که از متعصبين و مغرضين تدريس جغرافيا و گردش زمين و از معتقدین به هيئت بطلميوس و ضد مدارس دخترانه بود فکر می کرد يك تنه ميتواند در اين نقطه از جهان جلوى پيشرفت علمى دنيا را بگيرد و بدور اردبيل حصاری بكشد و آنرا از نفوذ تمدن جديد باز دارد اما این حصار تنها ۱۲ سال دوام آورد، بزودی فرزندان و دختران خود وى نیز بدون حجاب و با سرهاى برهنه در همين مدارس مشغول تحصيل گشتند!
باباصفری می نویسد در ۱۳۱۸ ش كه اولين سال معلمی ام در دبيرستان دخترانۀ پوراندخت اردبيل كه سابقا همان«مهستى بنات اردبيل» بوده مشغول شدم و همان روز يكى از پرونده‌هاى متروك دبيرستان را در دفتر مدرسه مطالعه ميكردم نامه‌اى بود كه خانم مديرۀ مدرسه از فرمانده قزاق اردبيل کمک خواسته و نوشته بود «كسان آقا ميرزا على اكبر با بيل و كلنك ريخته ميخواهند سقف اطاقها را بسر دختران خراب كنند»! فرمانده قزاق نيز جواب داده بود «...قزاق فرستادم تا كسان آقا ميرزاعلى اكبر را از آنجا دور سازند...»
باباصفری می نویسد در دفتر مدرسه مشغول خواندن اینها بودم که در اين لحظه، درِ اطاق باز شد و دختر خانمى از دانش‌آموزان بدون حجاب وارد گرديد تا براى نوشتن معلم در تخته‌سياه، گچ ببرد و او نوۀ همان آقا ميرزا على اكبر بود و در این زمان، تنها 12 سال از مرگ آقا ميگذشت...»!
(صفری...همان ج ۱، ص ۴۵۳).

چند روز پیش گروهی شعار مرگ بر واتساپ، تلگرام، اینستا، توئیتر می دادند! یادشان نمی آید که چهل سال پیش پدرانشان نیز مرگ بر ویدئو...می گفتند...!

شوربخت کسانی که میخواهند جلوی عقربه های ساعت را بگیرند! کاری چون حمله دون کیشوت به آسیاب بادی یا چیزی شبیه خشایارشاه که خشمگین، دریا را به دلیل نافرمانی و امواجش... شلاق می زد...!

#علی_مرادی_مراغه_ای

─═इई 🍃🌼🍃ईइ═─
@General_information

📚مجله اطلاعات عمومی♻️

⭕️ نشانه‌های اصلی برای تشخیص اینکه شما یک فرد همدل یا امپاتیک هستند و راه‌های محافظت خودتان

امپاتی یا همدلی، توانایی حس کردن و درک احساسات دیگران است، حتی اگر خود فرد تجربه‌ای مشابه نداشته باشد.

این ویژگی به فرد کمک می‌کند تا به راحتی خود را جای دیگران بگذارد و احساسات و دردهایشان را درک کند.

همدلی به معنای آن است که بتوانیم جهان را از چشم دیگران ببینیم و احساسات آنها را به شکلی عمیق‌تر حس کنیم.

نشانه‌های مختلفی وجود دارد که اگر آنها را تجربه می‌کنید، ممکن است یک فرد همدل یا امپاتیک باشید. در ادامه به برخی از این نشانه‌ها اشاره می‌کنیم.

_نشانه‌های جسمانی

احساس خستگی پس از حضور در جمع‌ها: افراد امپاتیک بعد از حضور در محیط‌های شلوغ به شدت خسته می‌شوند و نیاز به زمان بیشتری برای استراحت دارند.

احساس تخلیه انرژی پس از تعاملات اجتماعی: حتی تعاملات اجتماعی لذت‌بخش می‌تواند برای افراد همدل خسته‌کننده باشد و انرژی آنها را کاهش دهد.

نیاز به زمان تنهایی برای بازیابی: این افراد برای بازگشت به حالت طبیعی نیازمند زمانی برای تنها بودن و بازیابی انرژی خود هستند.

_نشانه‌های احساسی

جذب احساسات دیگران به‌طور ناخودآگاه: افراد همدل به‌گونه‌ای هستند که می‌توانند احساسات دیگران را جذب کنند و این ممکن است منجر به تجربه احساسات منفی شود.

اضطراب در محیط‌های احساسی سنگین: افراد امپاتیک معمولاً در محیط‌هایی که پر از احساسات شدید است، مانند عزا، عروسی یا هر مناسبت پر از هیجان، دچار اضطراب و استرس می‌شوند.

دشواری در تماشای صحنه‌های خشونت‌آمیز: این افراد به دلیل حساسیت بالا، از دیدن خشونت یا ظلم در فیلم‌ها یا رسانه‌ها پرهیز می‌کنند، زیرا ممکن است احساسات ناخوشایندی در آنها ایجاد شود.

_نشانه‌های اجتماعی

احساس مسئولیت نسبت به شادی دیگران: افراد همدل اغلب خود را مسئول شادی و راحتی دیگران می‌دانند و همواره در تلاشند تا دیگران را خوشحال نگه دارند.

دشواری در گفتن «نه» به درخواست کمک: این افراد معمولاً نمی‌توانند به دیگران «نه» بگویند و به‌طور ناخودآگاه به دیگران کمک می‌کنند، حتی اگر این مسئله باعث کاهش انرژی آنها شود.

_نشانه‌های ذهنی

توجه زیاد به تغییرات در حالت روحی دیگران: افراد امپاتیک حتی کوچک‌ترین تغییرات در رفتار یا احساسات دیگران را متوجه می‌شوند و به آن واکنش نشان می‌دهند.

حساسیت به زبان بدن و تن صدا: این افراد معمولاً به جزئیات زبان بدن و تغییرات در تن صدا بسیار حساس هستند و از آن برای درک بهتر احساسات دیگران استفاده می‌کنند.

دشواری در تفکیک احساسات خود از احساسات دیگران: برای افراد همدل، تشخیص احساسات خود از دیگران چالش‌برانگیز است و ممکن است آنها بدون اینکه بدانند، احساسات دیگران را به خودشان منتقل کنند.

چالش‌ها و اثرات منفی امپاتی یا همدلی

افرادی که به شدت همدل هستند، ممکن است با پدیده‌ای به نام «خستگی همدلی» مواجه شوند.

این حالت زمانی رخ می‌دهد که به دلیل تعاملات شدید اجتماعی، احساسات و انرژی آنها به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به مرور زمان خسته و بی‌حوصله می‌شوند. این افراد در تعاملات اجتماعی به سرعت انرژی خود را از دست می‌دهند و گاه ممکن است دچار افسردگی یا اضطراب شوند.

از دیگر چالش‌ها، دشواری در حفظ مرزبندی‌های احساسی است. افراد همدل ممکن است به راحتی احساسات و مشکلات دیگران را به خود بگیرند و در تلاش برای کمک به دیگران، از نیازهای شخصی خود غافل شوند.


راهکارهایی برای حفظ آرامش در افراد همدل

برای افرادی که به شدت همدل هستند، حفظ مرزهای احساسی و مراقبت از خود از اهمیت بالایی برخوردار است.

به عنوان مثال، تمرین‌های ذهن‌آگاهی می‌تواند کمک کند که افراد همدل به جای غرق شدن در احساسات دیگران، به لحظه حال توجه کنند.

از جمله تمرین‌های مفید می‌توان به نوشتن در دفترچه‌ی شکرگزاری یا تمرکز بر حس‌های بدنی اشاره کرد که می‌تواند به حفظ تعادل احساسی کمک کند.

همچنین، اگر افراد همدل نیاز به حمایت دارند، بهتر است به‌طور مستقیم آن را بیان کنند. این کار باعث تقویت دوستی‌ها و ایجاد اعتماد بیشتر در روابط می‌شود. ایجاد زمانی برای چک کردن با دوستان مورد اعتماد و مشاوره با افراد متخصص نیز می‌تواند به ایجاد تعادل احساسی کمک کند.
#یک_پزشک

─═इई 🍃🌼🍃ईइ═─
@General_information

📚مجله اطلاعات عمومی♻️