هر شیوهٔ مدیتیشن که شما را به سوی تمرکز هدایت کند اشتباه است
زیرا در صورت پیروی به جای باز و در دسترس بودن بسته و منقبض خواهید شد.
در صورتی که آگاهی خود را بر موضوع خاصی
باریک و متمرکز نمایید ، و به این ترتیب
از کلِ هستی صرف نظر کنید، باعث ایجاد تنش و انقباض در وجود خودتان خواهید شد.
تمرکز بر یک موضوع باعث می‌شود که
٪۹۹ از زندگیِ اطراف خود را نادیده بگیرید،
و تنها بر همان موضوع متمرکز شوید.
به همین علت افراد زیادی از زندگی فرار کرده‌اند، و برای تمرکز بر خداوند،
به کوه‌ها و غارها رفته‌اند
و جدا از اجتماع زندگی می‌کنند.
خداوند چیزی نیست که بتوان با تمرکز به او رسید
خداوند تمامیت هستی است
و به همین علت است که
از راه علم و دانستگی
هرگز نمی‌توان به خداوند رسید.
مدیتیشن تمرکز نیست؛
بلکه نوعی رهایی و وانهادن است.
خیلی ساده هنگام مدیتیشن
انسان در خودش رها می‌شود،
و استراحت می‌کند.
هرچه این استراحت عمیق‌تر باشد
بیشتر احساس خواهید کرد
که باز و پذیرا هستید.
به این ترتیب انعطاف‌پذیر می‌شوید و
ناگهان هستی شروع به نفوذ به درون شما می‌کند.
اولین و آخرین رهایی