به رسم همیشگیمون قبل از بررسی آلبوم جدید Arch Enemy می‌ریم سراغ یکی از آلبوم‌های قدیمی این گروه.
----
سال ۲۰۰۱، یه تغییر اساسی تو دنیای ملودیک دث متال اتفاق افتاد: Arch Enemy که از قبل هم تو این سبک اسم و رسمی داشت، آلبوم Wages of Sin رو منتشر کرد و دنیا رو با اولین حضور آنجلا گوسو به‌عنوان وکالیست گروه آشنا کرد. تا قبل از این، وکال‌های خشمگین و خشنی که تو دث متال شنیده می‌شدن تقریباً همگی متعلق به مردها بودن، اما آنجلا اومد و همه رو مجبور کرد نسبت به این موضوع تجدید نظر کنن. این آلبوم نقطه‌ای بود که Arch Enemy از یه گروه خوب، به یه گروه افسانه‌ای تبدیل شد.
وقتی اولین ترک، یعنی Enemy Within شروع می‌شه، حس یه طوفان رو داره که یهو بهت هجوم میاره. یه ریف سریع و بُرنده با حس اضطراب، در کنار درامز کوبنده‌ای که کم‌کم شدت می‌گیره، همه چی رو آماده می‌کنه برای ورود آنجلا. وقتی اولین گراول رو می‌زنه، کاملاً مشخصه که اینجا یه دوره‌ی جدید از Arch Enemy شروع شده. فضای کلی آلبوم خشن، تاریک و پر از خشم هست، اما درعین‌حال یه زیبایی خاص توی ملودی‌های گیتار داره که باعث می‌شه احساس کنی وسط یه نبرد حماسی قرار گرفتی.
تو این آلبوم، مایکل و کریستوفر آموُت یه کلاس درسِ گیتار ملودیک دث متال برگزار می‌کنن. از همون اولین لحظات، گیتار لیدهای احساسی و درعین‌حال تهاجمی خودشون رو ارائه میدن که ترکیب کاملی از تکنیک و ملودی هست. Enemy Within یه نمونه‌ی عالیه که چجوری یه آهنگ می‌تونه هم خشمگین باشه و هم حس داستان‌سرایی داشته باشه.
ریتم آهنگ‌ها به‌شدت محکم و چکش‌وار هست، درامز دانیل اِرسلاند ترکیبی از سرعت و وزن رو ارائه می‌ده که دقیقاً به همون اندازه‌ای که لازمه پرقدرت و کوبنده هست. گیتار باس شارلی دَنجِلو هم عالی عمل می‌کنه، اما معمولاً توی لایه‌های سنگین‌تر موسیقی پنهان می‌شه. ژانر آلبوم قطعاً ملودیک دث متال هست، اما تأثیراتی از هوی متال کلاسیک هم توش دیده می‌شه، مخصوصاً توی سولوی گیتارها که گاهی یادآور مایکل شنکر یا حتی آیرن میدن هستن.
تم اصلی ترانه‌های آلبوم دور محورهای خشم، انتقام، مقاومت و مبارزه با قدرت‌های فاسد می‌گرده. آنجلا با وکال‌های بی‌رحمانه و اشعار تهاجمی‌اش، یه شخصیت کاملاً مسلط و قدرتمند رو ارائه می‌ده که کاملاً با حس و حال موسیقی همخوانی داره. آهنگی مثل Burning Angel از احساسات عمیقی درباره از دست دادن و انتقام حرف می‌زنه، درحالی‌که Ravenous یه هیولای واقعی از خشم و اشتیاق برای قدرت و غلبه‌ست.
حضور آنجلا توی این آلبوم یه نقطه‌ی عطف توی تاریخ دث متال بود. صدای اون قدرت و خشمی داره که حتی بعضی از بزرگ‌ترین وکالیست‌های مرد این سبک هم بهش نمی‌رسن. انرژی‌ای که توی اجرای آهنگ‌ها می‌ریزه، باعث می‌شه شنونده حس کنه خودش توی یه میدان جنگ ایستاده و داره با تمام وجود می‌جنگه.
این آلبوم همون موقعی که منتشر شد، هم تحسین شد و هم باعث بحث‌های زیادی شد. طرفدارای قدیمی Arch Enemy اولش نسبت به حضور آنجلا گوسو مردد بودن، اما بعد از شنیدن آهنگ‌ها، اکثرشون به این نتیجه رسیدن که این بهترین چیزی بود که می‌تونست برای گروه اتفاق بیفته. موسیقیدان‌های زیادی از این آلبوم به‌عنوان یه تأثیر مستقیم اسم بردن، از جمله گروه‌هایی مثل The Agonist و Alissa White-Gluz که بعداً خودش جایگزین آنجلا توی Arch Enemy شد. آلبوم Wages of Sin یه اثر مهم تو تاریخ ملودیک دث متال و یه نقطه‌ی عطف برای Arch Enemy هست. این آلبوم نه‌تنها به گروه یه هویت جدید داد، بلکه یه قدم بزرگ برای زنان توی موسیقی متال بود. با ساختار آهنگ‌سازی قوی، ملودی‌های به‌یادماندنی، وکال‌های خشمگین و اشعار پرمعنا، این آلبوم هنوز هم بعد از بیش از دو دهه، یه شاهکار به حساب میاد. اگر تا حالا این آلبوم رو گوش ندادید، وقتشه که خودتون رو برای یه تجربه‌ی کوبنده و درعین‌حال پر از احساس آماده کنید.
#Album_Review
SPOTIFY ALBUM LINK
https://t.me/nemidunamfelann
----
سال ۲۰۰۱، یه تغییر اساسی تو دنیای ملودیک دث متال اتفاق افتاد: Arch Enemy که از قبل هم تو این سبک اسم و رسمی داشت، آلبوم Wages of Sin رو منتشر کرد و دنیا رو با اولین حضور آنجلا گوسو به‌عنوان وکالیست گروه آشنا کرد. تا قبل از این، وکال‌های خشمگین و خشنی که تو دث متال شنیده می‌شدن تقریباً همگی متعلق به مردها بودن، اما آنجلا اومد و همه رو مجبور کرد نسبت به این موضوع تجدید نظر کنن. این آلبوم نقطه‌ای بود که Arch Enemy از یه گروه خوب، به یه گروه افسانه‌ای تبدیل شد.
وقتی اولین ترک، یعنی Enemy Within شروع می‌شه، حس یه طوفان رو داره که یهو بهت هجوم میاره. یه ریف سریع و بُرنده با حس اضطراب، در کنار درامز کوبنده‌ای که کم‌کم شدت می‌گیره، همه چی رو آماده می‌کنه برای ورود آنجلا. وقتی اولین گراول رو می‌زنه، کاملاً مشخصه که اینجا یه دوره‌ی جدید از Arch Enemy شروع شده. فضای کلی آلبوم خشن، تاریک و پر از خشم هست، اما درعین‌حال یه زیبایی خاص توی ملودی‌های گیتار داره که باعث می‌شه احساس کنی وسط یه نبرد حماسی قرار گرفتی.
تو این آلبوم، مایکل و کریستوفر آموُت یه کلاس درسِ گیتار ملودیک دث متال برگزار می‌کنن. از همون اولین لحظات، گیتار لیدهای احساسی و درعین‌حال تهاجمی خودشون رو ارائه میدن که ترکیب کاملی از تکنیک و ملودی هست. Enemy Within یه نمونه‌ی عالیه که چجوری یه آهنگ می‌تونه هم خشمگین باشه و هم حس داستان‌سرایی داشته باشه.
ریتم آهنگ‌ها به‌شدت محکم و چکش‌وار هست، درامز دانیل اِرسلاند ترکیبی از سرعت و وزن رو ارائه می‌ده که دقیقاً به همون اندازه‌ای که لازمه پرقدرت و کوبنده هست. گیتار باس شارلی دَنجِلو هم عالی عمل می‌کنه، اما معمولاً توی لایه‌های سنگین‌تر موسیقی پنهان می‌شه. ژانر آلبوم قطعاً ملودیک دث متال هست، اما تأثیراتی از هوی متال کلاسیک هم توش دیده می‌شه، مخصوصاً توی سولوی گیتارها که گاهی یادآور مایکل شنکر یا حتی آیرن میدن هستن.
تم اصلی ترانه‌های آلبوم دور محورهای خشم، انتقام، مقاومت و مبارزه با قدرت‌های فاسد می‌گرده. آنجلا با وکال‌های بی‌رحمانه و اشعار تهاجمی‌اش، یه شخصیت کاملاً مسلط و قدرتمند رو ارائه می‌ده که کاملاً با حس و حال موسیقی همخوانی داره. آهنگی مثل Burning Angel از احساسات عمیقی درباره از دست دادن و انتقام حرف می‌زنه، درحالی‌که Ravenous یه هیولای واقعی از خشم و اشتیاق برای قدرت و غلبه‌ست.
حضور آنجلا توی این آلبوم یه نقطه‌ی عطف توی تاریخ دث متال بود. صدای اون قدرت و خشمی داره که حتی بعضی از بزرگ‌ترین وکالیست‌های مرد این سبک هم بهش نمی‌رسن. انرژی‌ای که توی اجرای آهنگ‌ها می‌ریزه، باعث می‌شه شنونده حس کنه خودش توی یه میدان جنگ ایستاده و داره با تمام وجود می‌جنگه.
این آلبوم همون موقعی که منتشر شد، هم تحسین شد و هم باعث بحث‌های زیادی شد. طرفدارای قدیمی Arch Enemy اولش نسبت به حضور آنجلا گوسو مردد بودن، اما بعد از شنیدن آهنگ‌ها، اکثرشون به این نتیجه رسیدن که این بهترین چیزی بود که می‌تونست برای گروه اتفاق بیفته. موسیقیدان‌های زیادی از این آلبوم به‌عنوان یه تأثیر مستقیم اسم بردن، از جمله گروه‌هایی مثل The Agonist و Alissa White-Gluz که بعداً خودش جایگزین آنجلا توی Arch Enemy شد. آلبوم Wages of Sin یه اثر مهم تو تاریخ ملودیک دث متال و یه نقطه‌ی عطف برای Arch Enemy هست. این آلبوم نه‌تنها به گروه یه هویت جدید داد، بلکه یه قدم بزرگ برای زنان توی موسیقی متال بود. با ساختار آهنگ‌سازی قوی، ملودی‌های به‌یادماندنی، وکال‌های خشمگین و اشعار پرمعنا، این آلبوم هنوز هم بعد از بیش از دو دهه، یه شاهکار به حساب میاد. اگر تا حالا این آلبوم رو گوش ندادید، وقتشه که خودتون رو برای یه تجربه‌ی کوبنده و درعین‌حال پر از احساس آماده کنید.
#Album_Review
SPOTIFY ALBUM LINK
https://t.me/nemidunamfelann