«چو در کار است با گفتار کردار / پی کردار گرد و ترکِ گفت آر» از شیخ محمود شبستری در کتاب «گلشن راز» آمده است. این بیت به نوعی تأکید بر اهمیت عمل در کنار سخن است و در پیوند با نگرش عرفانی و فلسفی شبستری، به ما می‌آموزد که در زندگی عملی و معنوی باید بیشتر از گفتار، به کردار و عمل توجه کنیم.

چو در کار است با گفتار کردار: در این بخش از بیت، «کار» به معنای فعالیت و عمل است، و «گفتار» به معنای سخن و گفتنی‌ها. شاعر به ما می‌گوید که در هر کاری، عمل باید همراه با گفتار باشد. اینجا، به معنای این است که انسان نباید فقط سخن بگوید، بلکه باید در عمل نیز خود را ثابت کند.
پی کردار گرد و ترکِ گفت آر: در این بخش، شاعر تأکید می‌کند که باید پیرو عمل بود و از گفتارهای بی‌ثمر دست کشید. «پی کردار گرد» یعنی به دنبال عمل و رفتار واقعی برو و «ترک گفت آر» یعنی گفتار بی‌عمل و سخنان بی‌پایه را کنار بگذار.
مفهوم کلی:
این بیت به نقد سخن‌گویی بدون عمل پرداخته و بر اهمیت واقعی عمل در زندگی تأکید می‌کند. شبستری با این بیت می‌خواهد بگوید که کسی که فقط حرف می‌زند و در عمل ثابت نمی‌کند که چقدر به حرف‌هایش پایبند است، در واقع در مسیر حقیقت و کمال قدم نمی‌گذارد. در نگاه عرفانی، عمل از گفتار بسیار مهم‌تر است، زیرا عمل، بازتاب واقعی ایمان و اندیشه است.
این بیت به طور کلی به این معناست که باید با کردار خود ثابت کنیم که آنچه می‌گوییم حقیقت دارد و در راستای گفته‌های خود عمل کنیم.