✅ آیین کفن و دفن در ایران باستان.
باور به روز رستاخیز و زنده شدن کلیه ی مردگان در آن روز و تجدید حیات آن ها در بین بسیاری از ملل در دوران های بسیار دور وجود داشت.
عده ای از اقوام باستانی از روی باوری که به زنده شدن مجدد مردگان با همان اجسام خاکی در روز رستاخیز داشتند در حفظ اجساد مردگان خود نهایت کوشش و جدیت به خرج می دادند و برای این که در گذشتگان آن ها بتوانند در روز رستاخیز پس از زنده شدن احتیاجات زندگی خود را رفع نمایند لوازم زندگی هر کس را از حيث خوراک پوشاک و لوازم و ابزار كار با جسد در سردابه می گذاشتند.
برخی ها باز هم روی باور ذکر شده ی بالا اسب ها و غلامان و کنیزان شخص در گذشته را کشته و با او دفن می کردند تا در روز رستاخیز بتواند از آن ها استفاده نماید.
اقوام دیگری که درجه ی معلوماتشان بیشتر و سطح فکرشان بالاتر بود و باور به جاودانی روان داشتند چون از طرفی می دانستند که زنده شدن در روز رستاخیز با همان جسم خاکی امکان ندارد و از طرف دیگر به تجربه دریافته بودند که تن انسان پس از جدا شدن روح از آن يک چيز بيكاره است و نفعی از آن برای زندگان متصور نیست بلکه بر عکس چه بسا در اثر پوسیدن و پلاسیدن ممکن است وسیله ای برای شیوع امراض گوناگون و نقل و انتقال آن ها به زندگان باشد می کوشیدند که به هر نحوی شده آن را از بین ببرند و از دسترس زندگان دور نگه دارند.
۲۱۱
@khashatra
باور به روز رستاخیز و زنده شدن کلیه ی مردگان در آن روز و تجدید حیات آن ها در بین بسیاری از ملل در دوران های بسیار دور وجود داشت.
عده ای از اقوام باستانی از روی باوری که به زنده شدن مجدد مردگان با همان اجسام خاکی در روز رستاخیز داشتند در حفظ اجساد مردگان خود نهایت کوشش و جدیت به خرج می دادند و برای این که در گذشتگان آن ها بتوانند در روز رستاخیز پس از زنده شدن احتیاجات زندگی خود را رفع نمایند لوازم زندگی هر کس را از حيث خوراک پوشاک و لوازم و ابزار كار با جسد در سردابه می گذاشتند.
برخی ها باز هم روی باور ذکر شده ی بالا اسب ها و غلامان و کنیزان شخص در گذشته را کشته و با او دفن می کردند تا در روز رستاخیز بتواند از آن ها استفاده نماید.
اقوام دیگری که درجه ی معلوماتشان بیشتر و سطح فکرشان بالاتر بود و باور به جاودانی روان داشتند چون از طرفی می دانستند که زنده شدن در روز رستاخیز با همان جسم خاکی امکان ندارد و از طرف دیگر به تجربه دریافته بودند که تن انسان پس از جدا شدن روح از آن يک چيز بيكاره است و نفعی از آن برای زندگان متصور نیست بلکه بر عکس چه بسا در اثر پوسیدن و پلاسیدن ممکن است وسیله ای برای شیوع امراض گوناگون و نقل و انتقال آن ها به زندگان باشد می کوشیدند که به هر نحوی شده آن را از بین ببرند و از دسترس زندگان دور نگه دارند.
۲۱۱
@khashatra