روزی بهلول در قبرستان بغداد کله‌های مرده‌ها را تکان می‌داد. گاهی پر از خاک می‌کرد و سپس خالی می‌نمود.

شخصی از او پرسید: بهلول! با این 'سرهای مردگان ' چه می‌کنی؟
گفت: می‌خواهم ثروتمندان را از فقیران و حاکمین را از زیر دستان جدا کنم؛ لکن می‌بینم همه یکسان هستند.

به گورستان گذر کردم صباحی
شنیدم ناله و افغان و آهی
شنیدم کله‌ای با خاک می‌گفت
که این دنیا، نمی‌ارزد به کاهی
به قبرستان گذر کردم کم و بیش
بدیدم قبر دولتمند و درویش
نه درویش بی‌کفن در خاک خفته
نه دولتمند، برد از یک کفن بیش

@ketabdooni✨