داروهای ضددرد (مسکن‌ها) به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند، بسته به نوع درد و شدت آن:

۱. داروهای مسکن ساده (غیرمخدر، بدون نسخه در برخی کشورها)

✔ استامینوفن (پاراستامول) – برای دردهای خفیف تا متوسط مانند سردرد، درد عضلانی، تب
✔ ایبوپروفن – ضددرد، ضدالتهاب، و ضدتب (مناسب برای دردهای عضلانی، مفصلی، و قاعدگی)
✔ ناپروکسن – ضددرد و ضدالتهاب قوی‌تر از ایبوپروفن، مناسب برای آرتروز و دردهای شدیدتر
✔ دیکلوفناک – برای دردهای عضلانی، مفصلی، و سردرد
✔ آسپرین – تسکین درد خفیف، تب، و التهاب

۲. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)

✔ سلکوکسیب – کاهش درد و التهاب در آرتروز و دردهای مزمن
✔ ملوکسیکام – درمان دردهای مفصلی و عضلانی
✔ کتورولاک – مسکن قوی‌تر برای دردهای شدید، معمولاً به‌صورت تزریقی

۳. داروهای مخدر (اپیوئیدی) – برای دردهای شدید و کنترل‌شده

✔ کدئین – ترکیب با استامینوفن برای دردهای متوسط
✔ ترامادول – مسکن قوی برای دردهای شدید
✔ مورفین – برای دردهای بسیار شدید (مثلاً در سرطان یا پس از جراحی)
✔ فنتانیل – اپیوئید بسیار قوی برای دردهای سرطانی
✔ اکسی‌کودون – برای دردهای مزمن و شدید

۴. داروهای ضددرد نوروپاتیک (درد عصبی)

✔ گاباپنتین – برای دردهای عصبی و نوروپاتی
✔ پرگابالین – کنترل دردهای عصبی (مانند دیابتیک نوروپاتی)
✔ آمی‌تریپتیلین – تسکین دردهای مزمن عصبی

۵. داروهای موضعی (کرم، ژل، یا چسب‌های مسکن)

✔ لیدوکائین ژل یا چسب – بی‌حس‌کننده موضعی
✔ کپسایسین کرم – برای دردهای مفصلی و عصبی
✔ دیکلوفناک ژل – ضدالتهاب و ضددرد موضعی