ګلبشرې ته پرانيستی ليک
—------------------------------—
ګلبشرې! زما همېش تاته سلام دی
چې دې یاد کړم، ګلبشرې سلام مې واخله
د وران کلي او د کور سلام مې واخله
د جومات او د حجرې سلام مې واخله

ګلبشرې د بمبار شوي کور په شان يم
نړېدلي مې د زړه ټول دېوالونه
لوټې لوټې يم، په خپل وجود کې ښخ يم
کفن کړي مې د خپل وجود ګردونه

اوس هغه د پنجشنبې ماسپښين نه دی
په وطن د ډب ډبنې پېريان ناست دي
شوله خپله ښکلا غم افغانستان ته
په دې ښکلي د بنګنې پېريان ناست دي

د جمعې شپه کې چې ستا د مخ تأثير وو
هغه شپه اوس د وصال په وینو رنګ ده
عشق زخمي دی او جمال په وينو سور دی
ټپه هم د خد و خال په وينو رنګ ده

ګلبشرې! يو داسې ورور مې شهيد شوی
چې ښايسته لکه د ستا د ټپې بند وو
ګلبشرې! زما د ورور ښکلو لېمو کې
د حافظِ شېرازي د غزل خوند وو

هديره کې مې د ورور د څڼو بوی دی
که د ورور غوندې ښکاريږي د ورور قبر
د ورور ياد به په زخمي زړګي کې ساتم
که په سترګو نه جوړيږي د ورور قبر

هغه سپین دسمال زما په وينو رنګ شو
چې بسمل دې پرې ليکلی وو حسينې!
په يو کونج کې يې زخمي زړګی انځور وو
او له غشي راتلې ټکی ټکی وينې

خپلې ماتې دروازې ته خفه نه يم
ګلبشرې! ستا په دسمال پسې خفه يم
په بسمل د قسم حق نه لرې ګرانې!
خدای منې چې د يو کال پسې خفه يم