یکی از سرسخت‌ترین اشکال حماقت، [داشتن] ایده منجمد است. همه ما گرفتارش می‌شویم. منظورم این است:
ما ایده‌ای درباره زندگی پیدا می‌کنیم؛ ایده‌ای که ممکن است از رسانه‌ها یا تجربیات شخصی نشأت گرفته باشد. این ایده‌ها به تدریج به نظری درباره موضوعی تبدیل می‌شوند. با گذر زمان، این نظر از واقعیت فاصله می‌گیرد. گاهی ما به این نظرات می‌چسبیم، زیرا پذیرفتن اشتباه بودنشان سبب اضطراب و آشفتگی عاطفی می‌شود. از روی غرور یا تنبلی، هرگز نمی‌خواهیم اعتراف کنیم که اشتباه کرده‌ایم. اگر به سخنان افراد ۶۰ یا ۷۰ ساله گوش دهید، تقریباً هر ایده‌ای که بیان می‌کنند، نوعی کلیشه سخت و منجمد شکل‌گرفته در دوره جوانی‌شان است.

کمپین مبارزه با بی‌شعوری