Репост из: سهند ایرانمهر
✔️فسیل
✍️سهند ایرانمهر
دیشب نشستم و فیلم«فسیل» را دیدم. عده‌ای موقع اکران این فیلم گفتند « زرد و بازاری» است و عده‌ای مثل کیانوش عیاری آن را پایه‌‌گذار سبک جدیدی از کمدی دانستند و از آن تمجید کردند. من نه از جهت فنی و‌سینمایی که تخصصش را ندارم بلکه با دید جامعه‌شناسی فیلم را دیدم.
بدون پیش‌فرض و اتیکیت زدن، باید آن را دید. فیلم یک چیز می‌خواهد بگوید:«سیر تحولات منطقه و کشوری که در آن زندگی می‌کنیم چنان شتابان و انسان به ویژه انسان‌ایرانی به قدری در معرض کش‌وقوس‌های اجتماعی و‌سیاسی است که اگر لحظه‌ای عمق و سیر آن را نفهمد انگاری سال‌ها به کما رفته است و آن وقت بخاطر عدم فهم این تغییرات تبدیل به یک موجود کاریکاتوری می‌شود».
نمونه این حالت را در همین روزها برای بار چندم شاهدیم. هنوز عرق دلهره، تب و تاب، هیجان و سایه تاریک جنگ غزه و لبنان با همه اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی‌اش تمام نشده بود که دوباره داستان سوریه و گروه‌های تکفیری و … تکرار و رفتارهای کاریکاتوری شروع شد:
حالا در داخل عده‌ای درست وسط خطرات عمده‌ای که برای کشور پدید آمده و بدون درنظر گرفتن شرایط مردمِ تحت فشار این اخبار که البته مشکلات معیشتی هم طاقت‌شان را طاق کرده است، از مجازات‌های جدید و لایحه حجاب و عفاف می‌گویند و البته که طی روزهای دیگر حمایت همین افکار عمومی را می‌خواهند برای ستایش سیاست‌های ضد گروه‌های تکفیریِ که درباره زن فلان می‌اندیشند و درباره دموکراسی و آزادی فلان!
اینترنشنال و اقمارش هم از امروز برنامه‌های‌شان دو‌‌بخش دارد یک بخش درباره حقوق تضییع شده زن در ایران و یک بخش کف‌وهورا برای ارتش آزادی و رهایی در حلب که می‌خواهد کلک مستبد سوریه را بکند و لابد ریش‌کوتاه‌شده جبهه‌النصره و «جفش» سابق حجت بالغه‌ای است برای تطهیر آن گروه‌های ماقبل تاریخ چون الان نقطه مقابل جمهوری اسلامی و به نفع غرب و اسراییل‌اند.
ماجرای این تناقض‌های ناشی از عدم درک جامع تحولات در اذهان معطوف به این منطقه وجود دارد و چنان فضای کاریکاتوری را به دست این گنگ‌های خوابدیده یا مثل فیلم فسیل «کما رفته» ایجاد کرده که خارج از توصیف است.
@sahandiranmehr
✍️سهند ایرانمهر
دیشب نشستم و فیلم«فسیل» را دیدم. عده‌ای موقع اکران این فیلم گفتند « زرد و بازاری» است و عده‌ای مثل کیانوش عیاری آن را پایه‌‌گذار سبک جدیدی از کمدی دانستند و از آن تمجید کردند. من نه از جهت فنی و‌سینمایی که تخصصش را ندارم بلکه با دید جامعه‌شناسی فیلم را دیدم.
بدون پیش‌فرض و اتیکیت زدن، باید آن را دید. فیلم یک چیز می‌خواهد بگوید:«سیر تحولات منطقه و کشوری که در آن زندگی می‌کنیم چنان شتابان و انسان به ویژه انسان‌ایرانی به قدری در معرض کش‌وقوس‌های اجتماعی و‌سیاسی است که اگر لحظه‌ای عمق و سیر آن را نفهمد انگاری سال‌ها به کما رفته است و آن وقت بخاطر عدم فهم این تغییرات تبدیل به یک موجود کاریکاتوری می‌شود».
نمونه این حالت را در همین روزها برای بار چندم شاهدیم. هنوز عرق دلهره، تب و تاب، هیجان و سایه تاریک جنگ غزه و لبنان با همه اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی‌اش تمام نشده بود که دوباره داستان سوریه و گروه‌های تکفیری و … تکرار و رفتارهای کاریکاتوری شروع شد:
حالا در داخل عده‌ای درست وسط خطرات عمده‌ای که برای کشور پدید آمده و بدون درنظر گرفتن شرایط مردمِ تحت فشار این اخبار که البته مشکلات معیشتی هم طاقت‌شان را طاق کرده است، از مجازات‌های جدید و لایحه حجاب و عفاف می‌گویند و البته که طی روزهای دیگر حمایت همین افکار عمومی را می‌خواهند برای ستایش سیاست‌های ضد گروه‌های تکفیریِ که درباره زن فلان می‌اندیشند و درباره دموکراسی و آزادی فلان!
اینترنشنال و اقمارش هم از امروز برنامه‌های‌شان دو‌‌بخش دارد یک بخش درباره حقوق تضییع شده زن در ایران و یک بخش کف‌وهورا برای ارتش آزادی و رهایی در حلب که می‌خواهد کلک مستبد سوریه را بکند و لابد ریش‌کوتاه‌شده جبهه‌النصره و «جفش» سابق حجت بالغه‌ای است برای تطهیر آن گروه‌های ماقبل تاریخ چون الان نقطه مقابل جمهوری اسلامی و به نفع غرب و اسراییل‌اند.
ماجرای این تناقض‌های ناشی از عدم درک جامع تحولات در اذهان معطوف به این منطقه وجود دارد و چنان فضای کاریکاتوری را به دست این گنگ‌های خوابدیده یا مثل فیلم فسیل «کما رفته» ایجاد کرده که خارج از توصیف است.
@sahandiranmehr