در باب مسئولیت‌پذیری فردی
ما رو عادت دادند به موسسات اعتماد کنیم چون بقیه میکنن. و موسسات به ما میگن شما فقط اعتماد کنید بقیه‌اش با ما. اما تنها وقتی فاجعه رخ میده میفهمیم که نه! اون تضمین شیرین جز خیالی خام نبود.
بیتکوین به ما یاد داد که مسئولیت فردیمون رو برونسپاری نکنیم. و اگر بکنیم متوجه باشیم که داریم خطر میکنیم.
دولت به ما میگه پولتونو بذارید تو سهام و خونه و اوراق قرضه. اینا هم در بلند مدت بالا میرن. همه تون هم سود میکنین. پس منتظر چی اید؟
دولت میگه شما فله‌ای مالیات بدید ما حواسمون به همه چی هست. امنیت میاریم. زیرساخت میاریم نگران نباش.
دولت میگه ما همه رو از فقر نجات میدیم. امکانات مجانی، بیمارستان مجانی، تفریحات مجانی، حمل و نقل مجانی، غذای مجانی، همه چی میدیم. هیچکس مشکلی نخواهد داشت.
سلامت؟ اگه چیز مهمی باشه دکتر میگه. اگه محصول بیماریزا باشه وزارت بهداشت میگه. اطلاعات؟ روزنامه‌ها اخبار درستو بهم میرسونن. هرچی رو بولد کردند حتما همون مهمه. بازنشستگی؟ تاکین اجتماعی حواسش بهم هست. دفاع در مقابل مهاجم و دزد؟ پلیس حواسش هست. اقتصاد؟ بانک مرکزی ۴۰۰ تا دکترا استخدام داره. میدونن دارند چیکار میکنن. گرفتند همه ازادی‌هام؟ مملکت قانون داره. نمیذارن چیزی بشه. قحطی و خشکسالی؟ اینهمه ادم هستند یه کاری میکنن مام همون.
و توده‌ی مردم با این تضمین‌ها به خواب خوش خرگوشی فرو میرن.
اما اینا توهم امنیته. و هیچ نمیدیم ناهار مجانی وجود نداره.
وقتی متوجه میشیم که بعد از سی سال خدمت برادر بزرگتر (دولت) و لذت بردن از همه مجانی‌ها، میبینیم هیچی نداریم چون چند برابر هزینه‌ی همه اون چیزای مجانی رو در قالب تورم ازمون گرفتند و بارشونو بستند.
وقتی متوجه میشیم که کل یه منطقه با اتش نابود میشه و نه از زیرساخت دولتی خبری هست. نه بیمه هست. نه اب هست. نه پلیس.
و در روزای شاد و روشن وقتی به مردم میگی شما خونه‌ات رو بر آب ساختی گوش نمیکنه. وقتی خونه فرو ریخت ادعا میکنه که بلای اسمانی بود و درخواست کمک میکنه. یه دور حرص خوردی که حرفتو گوش نکرده. حالا هم یه دور باید هزینه انتخابای غلطشو خودت بدی.
برای امنیت خودتون، آرامش، پول، غذا ، بیمه و … همیشه خودتون برنامه داشته باشید.
اون چیزی که بهتون مجانی میدن چیزیه که مفت نمی‌ارزه.
هیچی چیزی گرونتر از چیز مجانی وجود نداره.
ما رو عادت دادند به موسسات اعتماد کنیم چون بقیه میکنن. و موسسات به ما میگن شما فقط اعتماد کنید بقیه‌اش با ما. اما تنها وقتی فاجعه رخ میده میفهمیم که نه! اون تضمین شیرین جز خیالی خام نبود.
بیتکوین به ما یاد داد که مسئولیت فردیمون رو برونسپاری نکنیم. و اگر بکنیم متوجه باشیم که داریم خطر میکنیم.
دولت به ما میگه پولتونو بذارید تو سهام و خونه و اوراق قرضه. اینا هم در بلند مدت بالا میرن. همه تون هم سود میکنین. پس منتظر چی اید؟
دولت میگه شما فله‌ای مالیات بدید ما حواسمون به همه چی هست. امنیت میاریم. زیرساخت میاریم نگران نباش.
دولت میگه ما همه رو از فقر نجات میدیم. امکانات مجانی، بیمارستان مجانی، تفریحات مجانی، حمل و نقل مجانی، غذای مجانی، همه چی میدیم. هیچکس مشکلی نخواهد داشت.
سلامت؟ اگه چیز مهمی باشه دکتر میگه. اگه محصول بیماریزا باشه وزارت بهداشت میگه. اطلاعات؟ روزنامه‌ها اخبار درستو بهم میرسونن. هرچی رو بولد کردند حتما همون مهمه. بازنشستگی؟ تاکین اجتماعی حواسش بهم هست. دفاع در مقابل مهاجم و دزد؟ پلیس حواسش هست. اقتصاد؟ بانک مرکزی ۴۰۰ تا دکترا استخدام داره. میدونن دارند چیکار میکنن. گرفتند همه ازادی‌هام؟ مملکت قانون داره. نمیذارن چیزی بشه. قحطی و خشکسالی؟ اینهمه ادم هستند یه کاری میکنن مام همون.
و توده‌ی مردم با این تضمین‌ها به خواب خوش خرگوشی فرو میرن.
اما اینا توهم امنیته. و هیچ نمیدیم ناهار مجانی وجود نداره.
وقتی متوجه میشیم که بعد از سی سال خدمت برادر بزرگتر (دولت) و لذت بردن از همه مجانی‌ها، میبینیم هیچی نداریم چون چند برابر هزینه‌ی همه اون چیزای مجانی رو در قالب تورم ازمون گرفتند و بارشونو بستند.
وقتی متوجه میشیم که کل یه منطقه با اتش نابود میشه و نه از زیرساخت دولتی خبری هست. نه بیمه هست. نه اب هست. نه پلیس.
و در روزای شاد و روشن وقتی به مردم میگی شما خونه‌ات رو بر آب ساختی گوش نمیکنه. وقتی خونه فرو ریخت ادعا میکنه که بلای اسمانی بود و درخواست کمک میکنه. یه دور حرص خوردی که حرفتو گوش نکرده. حالا هم یه دور باید هزینه انتخابای غلطشو خودت بدی.
برای امنیت خودتون، آرامش، پول، غذا ، بیمه و … همیشه خودتون برنامه داشته باشید.
اون چیزی که بهتون مجانی میدن چیزیه که مفت نمی‌ارزه.
هیچی چیزی گرونتر از چیز مجانی وجود نداره.