در عصر رفورماسیون تفکراتی که پیش از سقوط قسطنطنیه در میان مسیحیان یونانی بر سر زبانها بود که: "عمامه عثمانی بر کلاه پاپی ترجیح دارد" این بار در میان مسیحیان اروپایی رایج گردید. اتهام قدیمی دستگاه تفتیش افکار و متشرعین کلیسایی دائر بر اینکه مرتدان و جدایی‌خواهان کلیسایی "بدتر از کافران" هستند، از سوی اصلاحات‌خواهان به کار گرفته شد که: "پاپ و پیروانش از ترکان رذل تر و خطرناک‌ترند". کاتولیک ها و پروتستانها تا مدتها یکدیگر را به همدستی با ترکان متهم میکردند ـ چه بسا اگر نمی گفتند که همکاری با ترکان بهتر از کار با مسیحیان رقیب است...
پاپ با توجه به نهضت رفورماسیون پی برد که باید راه اندازی جنگ همگانی علیه ترکان را مدتی به تعویق بیندازد. او در ماه مه ۱۵۱۸ نامه ای به فردریکِ خردمند شاهزاده انتخابگر نوشت و وی را از این تصمیم خود آگاه ساخت. دو سال بعد پاپ نسخه ای از فرمان پاپی بپاخیز ای مسیح Exsurge Domine را برای شاهزاده ساکسن فرستاد و تأکید کرد که عصیانگری مارتین لوتر به نفع ترکان عثمانی تمام می‌شود. پاپ برای این نگرانی‌ها دلائل روشن و معقولی داشت. لوتر به مکافاتِ پروردگاری استناد نمود و مکررا ترکان را نشانه خشم و غضب خداوند برای مجازات پیروان پاپ اعلام می کرد. لئوی دهم در فرمان پاپیِ سال ۱۵۲۰ این اتهامات را مردود شمرد. اصلاح طلبان نیز به نوبه خود در اقداماتی تحریک آمیز چندین نوبت فراخوان دادند که مردم نه در جنگ علیه مشرکان شرکت کنند و نه با کمک مالی از جنگ حمایت نمایند چون که مشرکان بسی خردمندتر از امیران و شاهزادگان کاتولیک هستند. مجلس مشورتیِ سپیر در سال ۱۵۲۹ تصویب نمود تا حد ممکن جلوی فعالیتهای تبلیغی به نفع نهضت رفورماسیون گرفته شود. لوتر چند ماه بعد در ماه سپتامبر در پاسخ به این اقدام، بیطرفی تمام کسانی را که به نهضت اعتراضی او پیوسته بودند اعلام کرد، آن هم در موقعیت خطیری که سپاه عثمانی وین را در محاصره خود گرفته بود. اِراسموس روتردامی در مکتوباتش به فرایارهای آلمان سُفلی Epistola ad fraters Inferioris Germaniae نقل می‌کند: که سربازان و حامیان لوتر بانگ می‌آورند که "ترک تعمید نایافته" (سلطان عثمانی) بهتر از "ترک تعمید یافته" (امپراتور رومی) است و دیده شده که سپاهیان امپراتور در ممالک سفلی بیرق‌هایی با نشان هلال احمر و مکتوب به شعار Plutost Turcs que Papaux که تُرک را بر پاپ ترجیح می‌دهد با خود حمل می‌کنند.
فرانکو کاردینی،
تاریخ روابط اسلام و اروپا،
ترجمه بهاءالدین بازرگانی،
نشر علم.
عدنان فلاحی
#فرهیختگان راهی به رهایی
پاپ با توجه به نهضت رفورماسیون پی برد که باید راه اندازی جنگ همگانی علیه ترکان را مدتی به تعویق بیندازد. او در ماه مه ۱۵۱۸ نامه ای به فردریکِ خردمند شاهزاده انتخابگر نوشت و وی را از این تصمیم خود آگاه ساخت. دو سال بعد پاپ نسخه ای از فرمان پاپی بپاخیز ای مسیح Exsurge Domine را برای شاهزاده ساکسن فرستاد و تأکید کرد که عصیانگری مارتین لوتر به نفع ترکان عثمانی تمام می‌شود. پاپ برای این نگرانی‌ها دلائل روشن و معقولی داشت. لوتر به مکافاتِ پروردگاری استناد نمود و مکررا ترکان را نشانه خشم و غضب خداوند برای مجازات پیروان پاپ اعلام می کرد. لئوی دهم در فرمان پاپیِ سال ۱۵۲۰ این اتهامات را مردود شمرد. اصلاح طلبان نیز به نوبه خود در اقداماتی تحریک آمیز چندین نوبت فراخوان دادند که مردم نه در جنگ علیه مشرکان شرکت کنند و نه با کمک مالی از جنگ حمایت نمایند چون که مشرکان بسی خردمندتر از امیران و شاهزادگان کاتولیک هستند. مجلس مشورتیِ سپیر در سال ۱۵۲۹ تصویب نمود تا حد ممکن جلوی فعالیتهای تبلیغی به نفع نهضت رفورماسیون گرفته شود. لوتر چند ماه بعد در ماه سپتامبر در پاسخ به این اقدام، بیطرفی تمام کسانی را که به نهضت اعتراضی او پیوسته بودند اعلام کرد، آن هم در موقعیت خطیری که سپاه عثمانی وین را در محاصره خود گرفته بود. اِراسموس روتردامی در مکتوباتش به فرایارهای آلمان سُفلی Epistola ad fraters Inferioris Germaniae نقل می‌کند: که سربازان و حامیان لوتر بانگ می‌آورند که "ترک تعمید نایافته" (سلطان عثمانی) بهتر از "ترک تعمید یافته" (امپراتور رومی) است و دیده شده که سپاهیان امپراتور در ممالک سفلی بیرق‌هایی با نشان هلال احمر و مکتوب به شعار Plutost Turcs que Papaux که تُرک را بر پاپ ترجیح می‌دهد با خود حمل می‌کنند.
فرانکو کاردینی،
تاریخ روابط اسلام و اروپا،
ترجمه بهاءالدین بازرگانی،
نشر علم.
عدنان فلاحی
#فرهیختگان راهی به رهایی