من یه کشفی کردم!
رقیب عشقی مانند دشمن خودخواسته است. آدم‌ها ته دلشون از داشتن رقیب کیف می‌کنن. من معتقدم زمینه‌ی بیشتر خیانت‌ها خیلی ریز و نامریی توسط خود پارتنر/ همسر فراهم می‌شه.
نمی‌خوام وارد این داستان بشم که حافظ گفته "من و مقامِ رضا بعد از این و شُکرِ رقیب" یا این‌که تعداد واژه‌های "رقیب " در شعر حافظ از واژه‌ی "معشوق " بیشتره و حافظ همیشه دغدغه‌ی رقیب داشته. حالا یه سری میان می‌گن آقا اصلن معشوق حافظ خدای عز و جل بوده و این وصله‌ها به ایشون نمی‌چسبه. خب منم راهمو کج می‌کنم و می‌زنم به دل ترانه‌های عامه پسند که ناخودآگاه جمعی قبول‌شون کرده: خانم سوزان روشن:
اون که بی قرار منه
چشم انتظار منه
همه به‌دنبالشنو اون تنها یار منه
@hafezbajoghli