آیا تست‌های تشخیصی ADHD (اختلال بیش‌فعالی)
می‌توانند مضر باشند؟
حافظ باجغلی، روانپزشک
تشخیص ADHD با شرح حال بالینی و در نهایت قضاوت بالینی پزشک است. از آن‌جا که دنیای مدرن علاقه‌ی خاصی به اعداد دارد، همه چیز را پرسشنامه‌ای و قابل اندازه‌گیری کرده‌است. در مورد ADHD تست‌های معتبر و ساختارمندی طراحی شده‌اند که جنبه‌های مختلف بیش‌فعالی، نقص توجه و تکانش‌گری یا impulsivity را می‌سنجند.
اگر به طراحان این پرسشنامه‌ها انتقاد کنیم که تشخیص قطعی ADHD با شرح حال بالینی است، در پاسخ می‌گویند خب شما این تست‌ها را به عنوان غربالگری استفاده کنید. اگر نتیجه مثبت شد، بعد شرح حال بالینی خودتان را بگیرید.
این پاسخ به نظر منطقی می‌آید. اما به صورت پنهانی مشمول یک خطای مهم پزشکی می‌شود و آن "خطای تایید" یا verification bias است. وقتی پزشک بداند نتیجه‌ی یک تست غربالگری مثبت شده است، ناخودآگاه روی قضاوت بالینی او اثر می‌گذارد و به احتمال بیشتری نتیجه‌ی قضاوت بالینی او هم مثبت می‌شود. این خطا منحصر به شرح حال پزشکی نیست. حتا در موارد دقیق‌تر مانند بیوپسی هم چنین خطایی اتفاق می‌افتد. مثلن اگر متخصص زنان از خانمی پاپ اسمیر بگیرد و مورد مشکوک ببیند و از او برای تایید تشخیص بیوپسی بگیرد، متخصص پاتولوژیست را دچار چنین خطایی می‌کند. کلن این خطا تمام تست‌های طلایی تشخیصی پزشکی را شامل می‌شود. البته داستان این خطا محدود به قضاوت‌های پزشکی نیست. خیلی ساده اگر شما پشت سر کسی که من ندیده‌ام با من حرف بزنید، وقتی من او را برای بار اول می‌بینم دچار verification bias می‌شوم و ناخودآگاه دنبال نشانه‌هایی برای تایید صحبت‌های شما در آن شخص می‌گردم، هرچند ادعای انصاف بکنم. کلن ما انسان‌ها موجودات منصفی نیستیم. همه‌ی ما دهن بین هستیم. البته درجه‌اش تا حدی فرق می‌کند، ولی همه این ویژگی را به درجاتی داریم.
@hafezbajoghli
می‌توانند مضر باشند؟
حافظ باجغلی، روانپزشک
تشخیص ADHD با شرح حال بالینی و در نهایت قضاوت بالینی پزشک است. از آن‌جا که دنیای مدرن علاقه‌ی خاصی به اعداد دارد، همه چیز را پرسشنامه‌ای و قابل اندازه‌گیری کرده‌است. در مورد ADHD تست‌های معتبر و ساختارمندی طراحی شده‌اند که جنبه‌های مختلف بیش‌فعالی، نقص توجه و تکانش‌گری یا impulsivity را می‌سنجند.
اگر به طراحان این پرسشنامه‌ها انتقاد کنیم که تشخیص قطعی ADHD با شرح حال بالینی است، در پاسخ می‌گویند خب شما این تست‌ها را به عنوان غربالگری استفاده کنید. اگر نتیجه مثبت شد، بعد شرح حال بالینی خودتان را بگیرید.
این پاسخ به نظر منطقی می‌آید. اما به صورت پنهانی مشمول یک خطای مهم پزشکی می‌شود و آن "خطای تایید" یا verification bias است. وقتی پزشک بداند نتیجه‌ی یک تست غربالگری مثبت شده است، ناخودآگاه روی قضاوت بالینی او اثر می‌گذارد و به احتمال بیشتری نتیجه‌ی قضاوت بالینی او هم مثبت می‌شود. این خطا منحصر به شرح حال پزشکی نیست. حتا در موارد دقیق‌تر مانند بیوپسی هم چنین خطایی اتفاق می‌افتد. مثلن اگر متخصص زنان از خانمی پاپ اسمیر بگیرد و مورد مشکوک ببیند و از او برای تایید تشخیص بیوپسی بگیرد، متخصص پاتولوژیست را دچار چنین خطایی می‌کند. کلن این خطا تمام تست‌های طلایی تشخیصی پزشکی را شامل می‌شود. البته داستان این خطا محدود به قضاوت‌های پزشکی نیست. خیلی ساده اگر شما پشت سر کسی که من ندیده‌ام با من حرف بزنید، وقتی من او را برای بار اول می‌بینم دچار verification bias می‌شوم و ناخودآگاه دنبال نشانه‌هایی برای تایید صحبت‌های شما در آن شخص می‌گردم، هرچند ادعای انصاف بکنم. کلن ما انسان‌ها موجودات منصفی نیستیم. همه‌ی ما دهن بین هستیم. البته درجه‌اش تا حدی فرق می‌کند، ولی همه این ویژگی را به درجاتی داریم.
@hafezbajoghli