کشیک شب و روز جمعه خلوت‌تر از باقی کشیک‌ها و روزهاست. دلیلش هم مشخص است. ملت می‌روند دنبال کص‌بازی و درد و مشکل و بیماری یادشان می‌رود. یادشان هم نرود به حرمت کص به خاطر مسائل جزئی(!) مثل درد قفسه سینه و تنگی نفس شب و روزشان را خراب نمی‌کنند و لااقل تا فردا تحمل می‌کند و من استثنائا در این مورد بهشان حق می‌دهم. خود شما بهت بگویند بین کص یا دکتر یکی را انتخاب کن کی را انتخاب می‌کنی؟ خب معلوم است که کص! حالا بعدش چه می‌شود؟ ملت تازه روز بعد یادشان می‌آید یک مشکلی هم دارند و روز شنبه از در و دیوار اورژانس بالا می‌روند. جوری که کشیک‌های اورژانس روز شنبه یکی از سنگین‌ترین و وحشتناک‌ترین کشیک‌هایی است که یک رزیدنت می‌تواند تجربه کند. درست مثل تصویر بالا که برای شنبه شبی بود که از شلوغی زیاد وقت نکردم بروم سلف شام بخورم و مجبور شدم روی تخت و لای پرونده‌های بیماران شامم را بخورم.