⚡️خبری قابل قابل توجه کسانی که زبان محلی را بر زبان ملی و رسمی کشور برتری می دهند (بخصوص ترکی گرایان که چشمان خود را به روی هر منطق و مصلحتی بسته اند و نه به مصالح محلی و قومی توجه دارند و نه به مصالح ملی و کشوری)!

برهان حشمتی

وزیر پیشین تحصیل جمهوری آذربایجان: تدریس باید به زبان رسمی و دولتی کشور باشد!

اخیرا مجددا بحث بر روی علت تاکید بر ضرورت تدریس به زبان رسمی کشور، در جمهوری آذربایجان نیز تشدید شده است و صرف نظر از افراد هیجانی و کسانی که توان مهار هیجانات و احساسات خود را ندارند، تقریبا تمامی اندیشه ورزان در جمهوری آذربایجان تاکید می کنند که "چون زبان آذری در جمهوری آذربایجان طبق قانون اساسی این کشور زبان رسمی و دولتی است، تدریس در مدارس باید به زبان رسمی این کشور باشد"!

میصیر مردانف، وزیر پیشین تحصیل جمهوری آذربایجان (از سال 1998 تا 2013 ) در گفتگویی با سایت جبهه اینفو گفت : « زمانی که من وزیر آموزش و پرورش بودم، با تغییر زبان تدریس در مدارس، آموزش زبان روسی را به عنوان زبان خارجی در مدارس شروع کردیم، این موضوع برای من بسیار سخت بود، زیرا بسیاری از معلمانی که زبان روسی تدریس می کردند، باید اخراج می شدند و ما این روند را تجربه کردیم، امروز در مدارسی که در کشوری که تدریس به زبان آذربایجانی (آذری) است، زبان روسی به عنوان زبان خارجی تدریس می شود و این مشکلی ندارد. زبان دولتی و رسمی در کشور ما آذربایجانی (آذری) است و در قانون «آموزش و پرورش» آمده است که آموزش در مدارس متوسطه باید به زبان دولتی باشد. اما همین قانون بیان می‌کند که اگر والدین و گروه‌های خاصی می‌خواهند فرزندانشان به زبان دیگری تحصیل کنند، باید شرایط برای آنها هم فراهم شود. در همین راستا مدارس روسی و انگلیسی زبان نیز در کشور ما وجود دارد. اینها در کل زیاد نیستند. من چنین وضعیتی را مثبت می دانم. همچنین این یک واقعیت است که تعداد مدارسی که در آن آموزش به زبان روسی است بیشتر از مدارسی است که در آن آموزش به زبان انگلیسی است. این مربوط به سازماندهی آن کار است و طبیعی است. زیرا در گذشته اکثریت قریب به اتفاق مدارس ما به زبان روسی تدریس می کردند که تعداد آنها در حال حاضر کاهش یافته است. هنوز مدارسی وجود دارد که به زبان روسی تدریس می کنند، اما نمی توانم دقیقاً تعداد آنها را بگویم. همچنین درست است که مدارسی که در آنها آموزش به زبان انگلیسی است، شهریه دریافت می کنند، در حالی که مدارسی که در آنها آموزش به زبان روسی است، مدارس دولتی هستند(دولت هزینه تحصیل در مدارس روسی زبان را می پردازد).

این واقعیت که مدارس انگلیسی زبان هزینه دریافت می کنند به دلیل خصوصی بودن آنهاست. افرادی که امکان مالی دارند، آن مدارس را دایر می کنند. این واقعیت که مدارس روسی زبان هم باید خصوصی باشند، موضوع دیگری است. عمدتا در باکو و شاید در برخی دیگر از شهرهای ما، بخش خاصی از شهروندان روسی صحبت می کنند." من شخصاً از این واقعیت حمایت می کنم که هر شهروند آذربایجانی باید قبل از هر چیز به زبان مادری خود تسلط کامل داشته باشد.

زمانی که فرد به زبان مادری خود تسلط کامل داشته باشد، یادگیری هر چه بیشتر زبان های خارجی به نفع خود و وطن خود است. اما، تحصیل باید به زبان رسمی و دولتی باشد. فرزندان و نوه های من به زبان آذربایجانی تحصیل کرده اند. من به این افتخار می کنم. اگر پدر و مادری باشد که فرزندش را به مدرسه روسی زبان بفرستد، مربوط به خودشان است. اما من ندانستن زبان آذربایجانی را که زبان رسمی کشور است، برای هر شهروند آذربایجان امری بسیار منفی می دانم.»

درست است که جمهوری آذربایجان به عنوان کشوری که قبلا جزئی از ایران بوده و اکنون به عنوان یک کشور جوان و تازه به دوران رسیده، مثال جالبی برای الگوبرداری نیست، اما به هر حال، باید این سوال را از خود بپرسیم که چه بر سر برخی از شهروندان ایران و بخصوص آنانی که از قبل این کشور کهن به نان و نوایی رسیده اند و در شورا و مناصب اداری برخی استان ها جا خوش کرده اند، اکنون همانند اعراب دوران جاهلیت بر عناد و لجاجت خود در استفاده نکردن از زبان رسمی کشور و تلاش برای به حاشیه راندن زبان رسمی ایران افتخار می کنند؟!

این عنادورزی و لجاجت ناشی از چیست؟ چرا نمی توانند اهمیت زبان رسمی و دولتی را درک کنند؟ اگر نمی توانند اهمیت و نقش زبان رسمی هر کشور در وحدت ملی و استحکام فرهنگی کشور را درک کنند، چرا نمی توانند اهمیت و نقش تاریخی زبان فارسی به عنوان زبان مشترک و مادری تمامی اقوام ایرانی از جمله آذری ها را در فرهنگ غنی ایران و جهان درک کنند؟