⚜یکی از اسلوب‌های رایج قرآن⚜

🔮این گونۀ گفتاری از اسلوب‌های رایج در قرآن است كه نمونه‌هایی از آن را در مسئله

🔰 «قبض روح»، «علم»، «قدرت»، «عزت»، «رزق»، «ملك» و ... می‌یابیم.

✍مفسر بزرگ علامه طباطبایی چنین می‌نویسد:

📖«و كذلك الآیات الناطقة فی التوفی و الخلق و الرزق و التأثیر و الحكم و الملك و غیر ذلك فإنها شائعة فی أسلوب القرآن، حیث ینفی كل كمال عن غیره تعالی، ثم یثبته لنفسه، ثم یثبته لغیره بإذنه و مشیته، فتفید أن الموجودات غیره تعالی لا تملك ما تملك من هذه الكمالات بنفسها و استقلالها و إنما تملكها بتملیك الله لها إیاها» (الميزان، ج۱، ص۱۵۷)؛


📝«همانند آیات شفاعت است آیاتی كه دربارۀ توفّی، (قبض روح) رزق، تاثیر، حكم، مالكیت و ... در قرآن آمده كه این‌گونه آیات در اسلوب قرآن فراوان است. اسلوب قرآن در این زمینه این است كه ابتدا هر كمالی را از غیر خداوند نفی می‌كند و سپس فقط برای خود آن كمال را اثبات می‌كند و در آخر آن كمال را برای غیرخود، البته با اذن و خواست خود، ثابت می‌كند. این شیوۀ بیانی می‌فهماند كه هیچ‌یك از موجودات غیر پروردگار كمالات خویش را مستقلاً و از پیش خود دارا نیست و فقط با تملیك حق آن كمالات را دارا است».

https://t.me/+OwaoE1zvvG5jMDI0