💎دوازدهم، نيّت:💎
❌و آن عبارت است از خالص ساختن قصد در سير و حركت و جميع اعمال از براي خدا تعالی، و قطع طمع از اغراض دنيويّه بلكه اخرويّه بلكه از جميع آنچه به خود راجع شود
🪔 بلكه در اواخر حال، امر به انتفاء نيّت منتهي گردد چنانچه از بزرگي سؤال كردند كه ما تُريدُ ؟ قال: اُريدُ أن لا اُريد.
✅پس از اين مرحله بايد سالك چشم دل از ديدن و نديدن و رسيدن و نرسيدن و دانستن و ندانستن و ردّ و قبول بپوشد.
💠 بلكه شرط سلوك در محبّت كامله آنستكه محبوب را نيز فراموش كند. چه
هنوز سر و كار با محبّت است. و قطع طمع در نزد سالكين عبارت است از اين مرحله.
♾سيزدهم ، صَمْت:♾
👁🗨و آن بر دو قسم است: عامّ و مضاف ، و خاصّ و مطلق .
🔴و اوّل عبارت است از حفظ لسان از زائد بر قدرِ ضرورت از كلام با ناس ، و اكتفاء در ضروري باَقلِّ مايُمْكِن . و اين قسم سالك را در همه اوقات سلوك بلكه مطلقاً لازم است و آنچه در اخبار وارد است اشاره به اين قسم است
📚 چنانچه امام محمّد باقر عليه السّلام در حديث ابي حمزه فرموده است:
🔖اِنَّما شيعَتُنَا الْخُرْس ُ . و اين كلام ابي عبدالله عليه السّلام است كه: الصَّمْتُ شِعْارُ الْمُحِبّين َ، وَ فيهِ رِضَا الرَّبِّ ، وَ هُوَ مِنْ
اَخْلاقِ الانْبیاءِ وَ شِعارِ الاصْفياءِ .
📚و در حديث بزنطي است از ابي الحسن الرضا عليه السّلام كه:
🔖اَلصَّمْتُ بابٌ مِنْ أبْوابِ الْحِكمَةِ ، وَ اِنَّهُ دَليلُ كُلِّ خَيْرٍ...
📌به اين سبب جماعتي از صحابه ، حَصاة در دهان خود مي‌گرفتند تا خود را به صَمت معتاد سازند .
♨️و دوم: عبارت است از حفظ لسان از كلام با ناس ، بلكه خارج مطلقاً و آن از شرايط لازمه است در اذكار حصريّه كلاميّه .
‼️و امّا در اطلاقيّات ضرور نيست اگر چه افضل است . و در صورت تعسّر در حصريّات يا عدم امكان ، ذكر را دراوقات متقاربه توزيع و در خلال آن از چهار چيز اجتناب نمايد:
✅مخالطه با عوام ، و كثرت كلام ، و كثرت مَنام و كثرت طعام .
https://t.me/+SsCjMgfxgZ_2VvwA