🔮مراقبه زبان { لسان }🔮

💎از اعضایی که مراقبت از آن به طور مدام واجب است و در واقع ترجمان قلب و مقاصد آن است زبان می‌باشد

📜 یکی از نعمت‌های خدای بزرگ همین زبان است که به بعضی با خصوصیت خاصی عطا فرموده است چنانچه در قرآن می‌فرماید:

🔖 «و جعلنا لهم لسان صدق علیاً: ما به اسماعیل لسان صدق دادیم و او را بلند گردانیدیم.» و حضرت ابراهیم علیه‌السلام از خدا درخواست لسان صدق کرده و عرض می‌کند: «وَ اجعل لي لسانَ الصدق».

📌از آنجا که انبیاء درخواست زبانی وارسته می‌کنند و به بعضی زبان صدقِ مخصوص می‌دهند، معلوم می‌شود که اهمیّت آن کمتر از جوارح و اعضای دیگر نیست.

🕋خواندن نماز دعا، قرآن و مستحبات منوط به زبان است و همچنین ارتباط با زن، فرزند، همسایه، دوست، استاد، درس و دیگر ممدوحات بستگی تام به زبان دارد

📜 از آن طرف اکثر معاصی که موجب قساوت قلب می‌شود هم از او صادر می‌شود؛ مانند دروغ، غیبت، تهمت، افتراء، فحش، کفریات، لقلقه گفتن، بیهوده‌گویی، تنابُز به القاب، کلمات مستهجن و رکیک، اختلاف افکندن و امثال این‌ها. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود:

🔖 «آنان‌ که پُرگویی در غیر یاد خدا می‌کنند، قلب‌هایشان قاسی است ولیکن خودشان درک نمی‌کنند.»

♨️لازم است سالک ترک افزونی کلام کند و به موجز و مختصر اکتفا نماید و شرط کند که بیش از مقدار ضرورت سخن نگوید.

🔆زبان سَر را با زبان دل یکی کند در سخن گفتن نسبت به پدر، مادر، استاد، بزرگان و همسایه کمال احتیاط را روا بدارد. اگر نتواند، پس شرط و نذر کند و یا زبان را به استغفار، تحمید، تمجید، تمایل و تسبیح حق‌تعالی مشغول کند.

🌐 از شهوت کلام پرهیز کند همان‌طور که از شهوات دیگر پرهیز می‌کند.

♻️ به نحو مشروع آن را در حبس و بند کند مخصوصاً جدال، اشکال‌تراشی،‌ عیب‌جویی و نقص در کلام را به هر مقدار که ممکن است ترک کند.

‼️ چه آن‌که ریشه انیّت و عُجب را قوی کرده و انسان خیال می‌کند که کسی شده است!

🔱مسئله نفاق در زبان مطلب ساده‌ای نیست. «یقولون بالسنتهم ما لیس فی قلوبهم»؛

⚜یعنی آن‌ها به زبان خود چیزی می‌گویند که در دل ندارند. منافقِ غیر مراقب راه را بر مخاطب مشتبه کند،‌ یا راه تلبیس پیش گیرد.

💯زبان از حیث حدّت و شدّت به تیزی شمشیر تعبیر شده است لکن سالک و اهل ایمان به خاطر مراقبه نفسانی پرهیز دارند که دیگران از زبانشان آسیب ببینند.

📜از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در کتاب ارشاد القلوب روایت است:

🔖«اکثر خطایا ابنُ آدمُ مِن لسانه»؛ یعنی اکثر خطاهای انسان از زبانش می‌باشد.

☣این‌که فرمودند:

✴️ «رب تال القرآن و القرآن یلعنهُ»،

✅یعنی چه‌بسا کسی قرآن می‌خواند و قرآن لعنتش می‌کند. به خاطر دوئیّت بین زبان و قلب است و در طریق الی الله زبان مترجم قلب است و با او مخالف نیست. اگر کسی مراقبه لسان داشت و حدّ او را مراعات نمود و آن را به محرّمات آلوده نکرد، آنگاه وقتی با خدا صحبت می‌کند (نماز) و یا وقتی حضرت حق با او صحبت می‌کند (قرآن) کارش به‌جایی می‌رسد که به زبان سَر می‌گوید و به زبان دل جواب لبیک را می‌شنود و در کشف و شهود با انبیاء و اولیاء صحبت می‌کند. اصلاً خدا از زبان این عبد که با ملاحت و صدق و صفا از عمق جانش او را می‌خواند، خوشش می‌آید. امید است با مراقبه این عضو تجلیّات ربّانی شامل همه اهل سلوک گردد و به مقام کلیم اللّهی نائل آیند. ان‌شاءالله.

https://t.me/+SsCjMgfxgZ_2VvwA