Ⓜ️ آقای احمدینژاد، کار ۷۰ ساله را ظرف ۸ سال انجام داد.
➕ از زمان تأسیس دانشگاه تهران در سال 1313 تا پایان دوره اصلاحات که 71 سال طول میکشد، مجموعاً چیزی نزدیک به 65 دانشگاه داریم. اما در بازه 84 تا 92 یعنی 8 سال دوره آقای احمدینژاد، ما کار 70 ساله را ظرف 8 سال انجام دادیم؛ یعنی تعداد دانشگاهمان 140 تا شد؛ یعنی یکدفعه با یک گسترش نجومی مواجه شدیم.
➕ بدون اینکه توجه کنیم این دانشگاهها نیاز به زیرساخت دارند، نیاز به عضو هیئتعلمی مجرب دارند، نیاز به تجهیزات دارند، و اینکه اصلاً تأسیس این دانشگاهها نیاز بهنوعی آمایش سرزمین داشتند.
➕ مثلاً در شهر بجنورد الآن چیزی حدود 28 دانشگاه داریم! آیا این جامعه کشش این تعداد دانشگاه را دارند؟ این رقم که عرض کردم تنها در عرصه دانشگاههای دولتی بود.
➕ ما تا پایان سال 84 حدود 75 دانشگاه غیرانتفاعی داریم که در پایان سال 92 این رقم به 350 میرسد، یعنی 5 برابر گسترش پیدا کرد، بدون هیچ برآورد دقیق که ما اصلاً اینهمه دانشگاه برای چه میخواهیم؟
➕ درعینحال که خیلی از استادها اخراج میشدند و یا بازنشسته، تعداد دانشجویان دکتری را بهیکباره چند برابر کردیم و تعداد دانشجویان دکتری را به رقم 150 هزار نفر رساندیم؛ یعنی دقیقاً 5/2 برابر تعداد دانشجویان دکتری ژاپن! درحالیکه ما استاد لازم برای تقویت اینها نداشتیم. چون استادی میتواند در این مقطع تدریس کند که 20 سال سابقه داشته باشد.
➕ وقتی 70 درصد، 80 درصد دوره دکتری تحقیق است، برای گسترش دکتری باید یک نسبتی منطقی باشد بین تولید ناخالص ملی و سهم پژوهش؛ در بسیاری از کشورهای درحالتوسعه مانند کره، ترکیه و برزیل این نسبت چیزی بین 1.7 تا 2.5 درصد GDP یا تولید ناخالص ملی است. در کشورهای توسعهیافته به سمت 3 و 4 درصد میرود؛ یعنی 4 درصد تولید ناخالص ملی سهم پژوهش است، اما در ایران این رقم کمتر از زیر 1 درصد است. این در حالی است که بخشی از آن هم صرف پژوهش نمیشود و صرف حواشی پژوهش میشود.
➕ ما دو برابر ژاپن دانشجوی دکتری تولید میکنیم درصورتیکه اعتبار پژوهش ما یکششم یا یکهفتم ژاپن است. نتیجه میشود، بحران کیفیت؛ انبوه افراد مدرکداری که از کیفیت لازم برخوردار نیستند. ما بهیکباره 600 هزار دانشجوی کارشناسی ارشد پیدا کردیم. نتیجه همه اینها این شده است که شما از خیابان 16 آذر تا سر وصال اگر بروید، حدود 600 – 700 متر است، حدود 20 نفر تابلو بلند کردند که پایاننامه مینویسیم.
▪️بخشی از گفتوگو با دکتر غلامرضا ظریفیان، چشمانداز ایران +++
🛄 @zistboommedia || مدرسه علوم انسانی
➕ از زمان تأسیس دانشگاه تهران در سال 1313 تا پایان دوره اصلاحات که 71 سال طول میکشد، مجموعاً چیزی نزدیک به 65 دانشگاه داریم. اما در بازه 84 تا 92 یعنی 8 سال دوره آقای احمدینژاد، ما کار 70 ساله را ظرف 8 سال انجام دادیم؛ یعنی تعداد دانشگاهمان 140 تا شد؛ یعنی یکدفعه با یک گسترش نجومی مواجه شدیم.
➕ بدون اینکه توجه کنیم این دانشگاهها نیاز به زیرساخت دارند، نیاز به عضو هیئتعلمی مجرب دارند، نیاز به تجهیزات دارند، و اینکه اصلاً تأسیس این دانشگاهها نیاز بهنوعی آمایش سرزمین داشتند.
➕ مثلاً در شهر بجنورد الآن چیزی حدود 28 دانشگاه داریم! آیا این جامعه کشش این تعداد دانشگاه را دارند؟ این رقم که عرض کردم تنها در عرصه دانشگاههای دولتی بود.
➕ ما تا پایان سال 84 حدود 75 دانشگاه غیرانتفاعی داریم که در پایان سال 92 این رقم به 350 میرسد، یعنی 5 برابر گسترش پیدا کرد، بدون هیچ برآورد دقیق که ما اصلاً اینهمه دانشگاه برای چه میخواهیم؟
➕ درعینحال که خیلی از استادها اخراج میشدند و یا بازنشسته، تعداد دانشجویان دکتری را بهیکباره چند برابر کردیم و تعداد دانشجویان دکتری را به رقم 150 هزار نفر رساندیم؛ یعنی دقیقاً 5/2 برابر تعداد دانشجویان دکتری ژاپن! درحالیکه ما استاد لازم برای تقویت اینها نداشتیم. چون استادی میتواند در این مقطع تدریس کند که 20 سال سابقه داشته باشد.
➕ وقتی 70 درصد، 80 درصد دوره دکتری تحقیق است، برای گسترش دکتری باید یک نسبتی منطقی باشد بین تولید ناخالص ملی و سهم پژوهش؛ در بسیاری از کشورهای درحالتوسعه مانند کره، ترکیه و برزیل این نسبت چیزی بین 1.7 تا 2.5 درصد GDP یا تولید ناخالص ملی است. در کشورهای توسعهیافته به سمت 3 و 4 درصد میرود؛ یعنی 4 درصد تولید ناخالص ملی سهم پژوهش است، اما در ایران این رقم کمتر از زیر 1 درصد است. این در حالی است که بخشی از آن هم صرف پژوهش نمیشود و صرف حواشی پژوهش میشود.
➕ ما دو برابر ژاپن دانشجوی دکتری تولید میکنیم درصورتیکه اعتبار پژوهش ما یکششم یا یکهفتم ژاپن است. نتیجه میشود، بحران کیفیت؛ انبوه افراد مدرکداری که از کیفیت لازم برخوردار نیستند. ما بهیکباره 600 هزار دانشجوی کارشناسی ارشد پیدا کردیم. نتیجه همه اینها این شده است که شما از خیابان 16 آذر تا سر وصال اگر بروید، حدود 600 – 700 متر است، حدود 20 نفر تابلو بلند کردند که پایاننامه مینویسیم.
▪️بخشی از گفتوگو با دکتر غلامرضا ظریفیان، چشمانداز ایران +++
🛄 @zistboommedia || مدرسه علوم انسانی