قسمت سوم:

قدرت جویبار بیشتر است یا سیلاب؟
ذهن عجول اذعان می‌کند که سیلاب قوی‌تر است. چون سنگ‌های بزرگ را می‌غلتاند و از سر راه بر‌می‌دارد. اما هیچ سیلابی نمی‌تواند سنگ را بشکافد و رخنه و روزنه‌ای بگشاید و از میان آن، عبور کند.
در کودکی که در درّه‌های کوهستانی تفرّج می‌کردم، شگفت‌انگیزترین صحنه، رخنه‌ها و روزنه‌هایی بود که طی سالها بر اثر فرو افتادن قطره‌های آب، در صخره‌ها و تخته‌سنگ‌های بزرگ ایجاد شده بود. هیچ سیلابی توان جابجایی صخره‌ها را نداشت. اما جویبارهای آرام و صبور و قطرات که به آرامی چکیده بود، بدون آنکه زمین و دشت و کوه را بیازارد، با قدرت آرام خود راهش را گشوده بود.
پروپاگاندا که جوهر وحشی رسانه‌های مدرن است، اراده‌ی معطوف به تسلط بر انسان و تبدیل کردن مخاطب به عنوان منبعی برای بهره‌برداری است. اما هنر، رهایی از این اراده است.
روایت و قصه چون جویبار، راه خود را با قدرت آرام‌شان می‌گشایند بدون آنکه چیزی را از سر راهشان بردارند.

آن‌کس که در سودای تسلط بر هستی است، بیگانه با هستی است. تاثیر و قدرت تاثیر، در رهاشدگی از سودای قدرت و تاثیر است و این تعارض، همان ذات رازآلود هستی است.

#یادگاری
➕️ @Yaminpour