⭕️ سرانجام دندانپزشکی، از درمانگری تا آرایشگری دندان
📌ضرورت تربیت گونه جدیدی از درمانگران دهان به منظور دولتی شدن درمانهای دندانپزشکی در ایران
✒️ نویسنده: وحید رواقی، پژوهشگر سلامت جامعه، دانشکدهٔ دندانپزشکی، دانشگاه بیرمنگام انگلستان
* این یادداشت روز ۲ آبان ۱۳۹۸ در روزنامه شرق منتشر شده است.
در این یادداشت میخوانید:
✔️ دندانپزشکی زیبایی گونه جدیدی از دندانپزشکی است که اصول و اهداف آن شباهتی با دندانپزشکی درمانگر ندارد. پایه‌های دندانپزشکی زیبایی بر بیماری قلمداد کردن وضعیت طبیعی دندانهای سالم و ایجاد ناامنی و اضطراب نسبت به شکل ظاهری دهان و دندان برای مهیاکردن زمینه دستکاری و حتی از بین بردن بافت سالم دندان استوارست.
✔️دندانپزشکی زیبایی، علیرغم ظاهر مجلل و باشکوه آن، دچار کمبودهای اساسی از لحاظ علمیست. مهمترین دلیل غیرعلمی بودن دندانپزشکی زیبایی فقدان تعریفهای اولیه از زیبایی دهان و دندان است. برای مثال هیچ معیار مشخصی برای رنگ طبیعی دندان، که تغییر آن از مداخلات رایج دندانپزشکی زیباییست، وجود ندارد.
✔️ دندانپزشکی زیبایی بیش از آنکه با شواهد علمی موانست داشته باشد، دارای خاستگاه مشترک با حرفه آرایشگری است. اما آنچه دندانپزشکی زیبایی را خطرناک میکند پنهان شدن پدیده آرایشگری دندان پشت عبارات پزشکی و بهره‌جویی از اقتدار حرفه‌های درمانی برای بیماری قلمداد کردن شرایط عادی دندان و مشروعیت بخشیدن به مداخلات غیرضروری است.
✔️ کلید بازار آرایشگری دندان سالها به صورت اختصاصی در اختیار متخصصان ارتودنسی بود، آنها که با بیماری انگاری تنوع چینش دندانها کالای لبخند و دندانهای صاف شده را به صورت انحصاری به مشتریان خود عرضه میکردند. با رواج‌یافتن شیوه‌هایی نوین همچون بکارگیری کامپوزیت و لمینیتهای سرامیکی برای مداخلات زیبایی، اینک دندانپزشکان عمومی به کلید بازار فروش لبخند دست یافته‌اند و سهم خود را از این بازار طلب میکنند.
✔️گسترش پدیده آرایشگری دندان و کالایی شدن لبخند در ایران میتواند بازتاب تنگدستی شهروند ایرانی در روزگار ما باشد. با گسترش فقر، افرادی که توانایی پرداخت هزینه دندانپزشکی دارند کاهش می‌یابد. برای جبران این وضعیت، حرفه دندانپزشکی تلاش میکند با ارائه کالاهای جدید و گران‌قیمت همچون ایمپلنت یا لبخند ایده‌آل برای مشتریانی که همچنان از توانایی مالی برخوردارند چرخهای تجارت این حرفه را به گردش درآورد.
✔️هزینه‌های بالای دندانپزشکی این حرفه را به نماد تبعیض و شکاف اجتماعی تبدیل کرده‌است. اشتیاق جنون‌آمیز به تحصیل دندانپزشکی در بسیاری از کشورها نیز ناشی از همین جایگاه نابرابر دندانپزشکی با دیگر گروههای اجتماعی است. در ایران نیز دسترسی به درمان نه براساس نیازهای درمانی بلکه بر اساس سرمایه افراد امکان‌پذیرست.
✔️ هجوم دندانپزشکان به رسانه‌های اجتماعی و تلاش برای دیده شدن در بازار فروش لبخند رازهای پنهان حرفه دندانپزشکی را عیان کرده است. کالایی بودن درمان یکی از این رازهای از پرده بیرون افتاده در روزگار رسانه‌های اجتماعیست. استفاده از روشهای بازاریابی نظیر دادن تخفیف، تعیین هدیه و جایزه، وعده درمان تضمینی و رایگان و یا راه انداختن جشنواره و قرعه‌کشی برای درمانهای دندانپزشکی در شبکه‌های اجتماعی نمونه‌ها‌یی از کالایی بودن درمان در حرفه دندانپزشکی ایران است.
✔️ دندانپزشکی ایرانی، همچون پدرخوانده آمریکایی‌‌اش، بواسطه سلطه بخش خصوصی و انحصار درمانگری در دهان تجارتی پرسود براه انداخته است، تجارتی که سود آن نصیب شرکتهای پزشکی، صاحبان حرفه دندانپزشکی و گروه اندکی از شهروندان میشود، در حالیکه بخش بزرگی از مردم از خدمات درمانی محرومند. «کالایی بودن درمان» و «ارتباط مالی دندانپزشکان با بیماران» تنها بخشی از حقایق ناخوشایند دندانپزشکی ایران است.
✔️ دندان پزشکی ایرانی در حال حاضر به هیچ عنوان پیشرفته و شایسته افتخار نیست. تجدید نظر در تربیت دندانپزشکان به شیوه فعلی ضروریست. آموزش دندانپزشکان برای فعالیت در بخش خصوصی و کسب درآمد از طریق فروش کالاهایی مانند لبخند و ایمپلنت به گروه کوچکی از شهروندان با اهداف نظام سلامت همخوانی ندارد. تربیت درمانگرانی جدید در مقاطع کاردانی و کارشناسی برای اشتغال در بخش دولتی به منظور پاسخگویی به نیازهای واقعی دهان و دندان ضرورتی غیرقابل انکارست.
✔️ تربیت درمانگرانی جدید برای انجام درمانهای پایه و ضرورری دندانپزشکی نظیر پرکردن دندان در بخش دولتی، بجای اتکا بر دندانپزشکان بخش خصوصی، گامی به سوی کاهش نابرابری در دسترسی به خدمات درمانی است.
برای خواندن یادداشت روی⚡️ INSTANT VIEW کلیک کنید.
https://telegra.ph/den-10-23
