در طول زمان و در طول حوادث مختلف مطالب و مواردی را نوشتم که خیلی از آنها را واقعاً خودم هم فراموش کردم و اگر نباشد محبت دوستان یادم نمی‌آید که واقعاً چه نوشتم و چه گفته‌ام.... اما این یکی از مطالب بسیار کوتاه چند خطی و شاید هم دو خطی باشد که روز بعد از شهادت رستم ایرانشهر در این مکان پر مشغله به یادگار گذاشتم تا ۵ سال پس از آن شاهد حوادثی باشیم که پیش بینی کرده بودم....

اما آیا کسی در تهران یا ایران هست که بخواهد از این مطالب و موارد درس بگیرد بداند بفهمد و بخواهد آنها را آویزه گوش خود کند و با تجربه گذشته آینده را بسازد؟! تجربه من نشان داده که بعید است گرفتار مشتی آدم ابن الوقت روزگذران منفعت طلب شده‌ایم که حوصله آدم را هم سر می‌برند... شاید همچنین نباشد و آنچه آنها انجام می‌دهند درست باشد و ما صبور نیستیم و باید بیشتر صبر کنیم و بیشتر حوصله به خرج دهیم تا آنکه داستان آنگونه که باید و شاید روی دهد.

اما از فردای شهادت رستم ایرانشهر دشمن جلوتر آمد و بیشتر و بیشتر از ما دوست و رفیق و یار و همراه و دلسوز گرفت و گویی انگار قرن‌ها گذشته است نه انگار که فقط از آن روز فقط ۵ بار زمین در حرکت انتقالی خورشید را دوره کرده است و عمر بر ما چونان ۵ هزاره گذشته است. ما داغدار لحظه‌هایی هستیم که دارند اشک ریختیم و در آن با دل سوخته به درگاه حضرت ایزد دعا کردیم که یا رب بیشتر مباد که طاقتش را نداریم انگار می‌خواست به ما بگوید که نه مگر از پسر فاطمه شما عزیزترید....

@SyrianKhabar