ما تمام خشم و عصبانیت هایمان را توی سکوت هایمان می ریزیم ونفس های کش دار می کشیم، اما یادمان می رود که داریم جان می دهیم از بی نفسی. بعد انتقامش را از دست هایی می گیریم که ناخن هایمان را در آن ها فرو می بریم... انگار یاد گرفتیم که سکوت کنیم تا یک روز یک جا تمام این خشم ها را هوار کنیم بر سر آدم ها، انگار یاد گرفتیم در سکوت هایمان خودمان را صدباره از بین ببریم و کسی نفهمد تمام درونمان خاکستر شده...
ما را یک روز همین خشم های خوره شده، همین سکوت ها، همین نفس های عمیق؛ بدجور خفه می کند!
_ژیک_
#صنم_عابدینی
#صآنم