الان متوجه شدم که خیلی جدی از اخبار دوری می‌کنم، فرقی نمی‌کنه درباره‌ی ایران باشه یا اروپا؛ وقتی کسی درباره‌ی یه خبر سیاسی حرف می‌زنه در گوشامو می‌ذارم حتی. کامل زون اَوت. بعد از چاهارصد و یک این‌جوری شدم؛ اون موقع از وقتی چشم باز می‌کردم تا وقتی چشامو می‌بستم خبر می‌خوندم و می‌دیدم و می‌شنیدم. بعد که نشد، دیگه نمی‌خواستم بدونم چه خبره. دیگه توی ایران و آسیا و کره‌ی زمین نبودم، یه جایی زندگی می‌کردم که هیچ چیز بهم ربط نداشت. یکی داشت به دوستش گلایه می‌کرد درباره‌ی خبری که خونده بود، دوستش گفت خب عزیز من نخون! اونم متعجب و شاکی گفت وا! کشورمه؛ باید بدونم توش چه خبره! بعد من فکر کردم عه چه جالب؛ کشور داره. من ندارم. من توی خلاء زندگی می‌کنم.