خودمونیم، درسته این مکان بهم احساس درستی نمیده و مجبورم خودم رو باهاش وفق بدم، اما دانشکده هنر واقعا جای جالبیه،
یکی رو زمین نشسته داره سه‌تار میزنه همزمان از اون‌ور صدای آواز خوندن یسری از بچه‌ها میاد، همزمان یکی از کنارت با دوستاش رد میشه و موضوع بحثشون تحلیل مکبثه.
تو هیاهوی صداهای عجیب و غریبی هستی که میشنوی، یهو یکی سراسیمه از روبه رو با تخته شاسی و برگه های رو هوا میاد تو صورتت.
واقعا جالبه.