ما آرام و ساکتیم. ما با طبل فرهنگ نمی‌رقصیم.
و ما در درون ساکتیم. آن سکوت به این دلیل آنجاست که ما بتوانیم خرد شهودی خودمان را بشنویم.
تو خارج از عمل می‌ایستی.
تغییر جهت دادن چشم انداز، آن رنج کشیدن را دور می‌کند.
وقتی تو وارد "من" به عنوان آن شاهد شدی، می‌توانی زندگی خودت را به عنوان یک فیلم سینمایی تجربه کنی.
آنوقت دیگر رنج کشیدنی وجود ندارد، چون روح رنج نمی‌کشد.
در سطح ایگو، یعنی در سطح حسی، رنج وجود دارد، اما تو دیگر در حال مبارزه کردن با آن نیستی، تو از آن نمی‌ترسی،
و این تو را از چنگ آن آزاد می‌کند.

#رام_داس
#درد_رنج