Malakut

فاشیسم زبانی

همه‌ی ما شاهد وقاحت باورنکردنی سلطنت‌طلبان و راست‌ها در کاربرد الفاظ رکیک و پایین‌تنه‌ای بودیم. تازه‌ترین آن‌ها مربوط به پستی است که به مناسبت اعدام مهدی رضایی مجاهد زمان شاه در اینستاگرام گذاشته شده بود. قبل از آن هم داریوش کریمی در صفحه فیس‌بوک بی‌بی‌سی مقایسه‌‌ای بین اسما اسد، همسر بشار اسد، و فرح پهلوی کرده بود و از آن دو به عنوان دو زن روشنفکر تحصیل‌کرده که با رهبری کشورهای خود ازدواج کردند یاد کرده بود.

در پست اول مهدی رضایی حدود ۱۰۰۰ کامنت گذاشته شد. شاید ۱۰۰ تا ۲۰۰ کامنت در تجلیل از او بود و بقیه جز فحش چاله‌میدانی و تمجید از ثابتی و فحش‌های باور نکردنی چیز دیگری نبود.

در پست داریوش کریمی هم شاید هزاران نفر یکسره به او فحش داده بودند که جسارت کرده بود چنین مقایسه‌ای کند.

محض کنجکاوی می‌شود به صفحات این فحاشان رجوع کرد: زنان و مردان جوانی که تحصیلات خوبی دارند، عمدتا در خارج کشورند، سکولارند و به ‌هیچ‌وجه نمی‌توان آن‌ها را متهم به بی‌سوادی و میان‌مایگی کرد.

این موج از سال ۹۶ به راه افتاده. می‌توان حدس زد که رضا پهلوی و تیم او در راه‌اندازی این موج فحاشی نقش موثری دارند. نظریه پشت این فحاشی هم تاحدودی روشن است:
فاشیسم زبانی و ورود به محدوده‌هایی که حضور در آن هیچ افتخاری ندارد و مایه‌ی سرشکستگی است. ارعاب عمومی تا جاده‌ی پیش‌رو هموار باشد و هیچ مخالفی در هیچ زمینه‌ای سد راه نشود.

این فاشیسم زبانی بی‌تردید منتظر است در شرایط یک بحران اجتماعی که توده‌های مردم به خیابان‌ها سرازیر می‌شوند به اندیشه و عمل توده‌های مردم بدل شود.

اکنون باید پرسید چه راهکاری را می‌توان در مقابل این فاشیسم زبانی به کار برد؟ آیا باید دست بسته بنشینیم تا روزی با کارد سلاخی روبریمان ظاهر شوند؟